Co ostatnio oglądaliście?

[miś wesołek]

Z tego, co zauważyłem, wiele osób pisze o filmach, które ostatnio obejrzały w temacie "Wasz ulubiony film". Pomyślałem więc sobie, że przyda się taki wątek.

"Król Kalifornii" - bardzo miłe, lekkie kino, ale dające też do myślenia. Nie jest to film jakoś bardzo zbliżający się do pojęcia choroby psychicznej. Rzekome szaleństwo głównego bohatera jest tu wykorzystane instrumentalnie i służy udowodnieniu twierdzenia, że "Kradzież z włamaniem sprawia, że wszystko smakuje inaczej". Ciekawy scenariusz, inny niż wszystkie, świetna obsada (coraz bardziej przekonuję się, że warto oglądać filmy z udziałem Evan Rachel Wood, Michale Douglas oczywiście dał radę), a moment pod koniec w supermarkecie rozbroił mnie całkowicie. Bardziej to humor czeski niż angielski nawet - chwilami miałem wrażenie jakbym oglądał "Sąsiadów".

[miś wesołek]

The Simpsons - początkowo myślałem, że fajne, ale przy takim przykładowo "South Parku", trochę zbyt grzeczne. W trzecim sezonie się jednak zaczyna, oj zaczyna się! Odcinki niedługie, 20-minutowe, oglądam w wolnych chwilach. Bardzo się podoba!

[małomówiąca]

The Rite - spodziewałam się czegoś zupełnie innego i trochę się zawiodłam. Generalnie film o egzorcyzmach nie wnoszący nic nowego. No ale chwilami się nawet bałam

[is]

Bitwa Warszawska 1920.
Film może mnie zbyt mocno nie zachwycił, ale też nie wyszłam z kina rozczarowana. Zupełnie nie rozumiem fali krytyki tej produkcji. Ten, kto zna twórczość Jerzego Hoffmana, wie czego można oczekiwać po jego filmach. Według mnie reżyser sprostał zadaniu. Miał to być film narodowo-patriotyczny z historią miłosną w tle i taki jest. Na mnie duże wrażenie zrobiły sceny batalistyczne, szczególnie te z udziałem setek koni. Trochę gorzej jest moim zdaniem z grą aktorów. Mimo udziału całej plejady gwiazd polskiego kina zabrakło w filmie wyrazistych postaci. Dodatkowo obsadzenie Nataszy Urbańskiej w jednej z głównych ról to totalne nieporozumienie. Myślę, że ona nigdy nie pozbędzie się maniery artystki musicalowej. W tym filmie pokazała po prostu siebie. Nie ma to nic wspólnego z kreacją aktorską. Zwróciłam natomiast uwagę na Adama Ferencego, który wcielił się w postać zuchwałego czekisty.
W skali od 1 do 10, przyznałabym mocną siódemkę.

[miś wesołek]

Krzyż - dokument dotyczący Krakowskiego Przedmieścia w pewnym czasie. Nawet niecały obejrzałem, ale wystarczyło, do przemyśleń. Oprócz tego, że parę osób wpadło pod Pałac, aby się pośmiać.. Czego się Ci ludzie boją? W mojej opinii, boją się zmian, które zajebiście wręcz przyspieszają w związku z globalizacją m.in. Wiem i rozumiem, że w wartościach narodowych i katolickich (swoją drogą: "Komorowski pod Trybunał Stanu", było w mojej ocenie hasłem zbyt przesadzonym) można się całkiem rozpłynąć. Ale spójrzmy tylko na tendencje demograficzne. Za 15 lat będziemy tu mieli Chińczyków, Hindusów i Arabów. Jjak ich nie wpuścimy to kto wie, co będzie, a może nawet nie będziemy musieli (oby nie), bo sami się dorobią na wolnym rynku i zechcą pozostać u siebie. Jak wielki jest w narodzie autorytet i moc krzyża, pytam.

[Ralf]

BOSO PRZEZ HIROSZIMĘ.

Przez cały film płakałem... ;(

Piękny film !!!!! Pokazuje okrutne oblicze wojny!!!!

[______X]

http://schizofrenia.evot.org

[miś wesołek]

Drzewo życia - Zacny film to bardzo i mocno filozoficzny. Wiele się tu mówi o Bogu i jego zgoła dziwnym pomyśle (a może nie?) wynalezienia natury i o tym, dokąd to wszystko zmierza. Za cały komentarz i klucz do rozumienia wystarczają słowa z początku: Zakonnice nauczyły nas, o dwóch drogach życia. Jedna to droga natury. Druga to droga łaski. Od ciebie zależy, którą będziesz podążać. Łaska nie potrzebuje zaspokojenia. Akceptuję brak szacunku, zapomnienie, niechęć. Urazy i zniewagę. Natura dąży tylko do zaspokojenia. Będąc zaspokajaną też przez innych. Lubuje nad tymi panować. Aby zawsze osiągnąć to czego chcę. Znajduję powody do roztropności, gdy wszystko rozbłyska dookoła. Gdy miłość przez wszystko przenika. Uczono nas, że nikt kto podąża ku łasce, nigdy nie kończy źle.

Ale czy na pewno, to się w filmie okaże.
Ci, którzy lubią się zastanawiać nad życiem, dobrem, złem i Ci, którzy lubią podczas seansu pomędrkować powinni czuć się zachęceni. Film ma kilka wad, których nie chce mi się wymieniać (możemy je sobie powymieniać, jak już ktoś obejrzy), ale na pewno warto.

[Kamil Kończak]

Ja ostatnio prawie nic nie oglądam ale często wracam do jednego filmu - Mistrza, Jerzego Antczaka z Januszem Warneckim,Ignacym Gogolewskim,Andrzejem Łapickim.Film opowiada o starym aktorze,który wraz z partyzantami ukrywa się w zrujnowanym klasztorze.Wojna uniemożliwiła mu karierę a on mimo tego wciąż przygotowuje się do roli Makbeta.Momenty w których opowiada o ideach teatru zawsze oglądam jak zahipnotyzowany.Coś wspaniałego.Chyba raz już pisałem o tym filmie.


można obejrzeć całość

[Petruccio]

"Bez mojej zgody" http://www.filmweb.pl/film/Bez+mojej+zgody-2009-463328

[Kamil Kończak]

"Spaleni słońcem" -jak dla mnie dzieło wybitne w każdym calu, "Miód" - fantastyczne kino minimalizmu, "Kolory raju" - film irański, skończyłem odlądać przed chwilą i jeszcze nie mogę ochłonąć.Odtrutka na kino zachodnie pełne fałszu.

[miś wesołek]

"Spaleni słońcem" -jak dla mnie dzieło wybitne w każdym calu, "Miód" - fantastyczne kino minimalizmu, "Kolory raju" - film irański, skończyłem odlądać przed chwilą i jeszcze nie mogę ochłonąć.Odtrutka na kino zachodnie pełne fałszu.

O wszystkich trzech słyszałem, dwa z nich mam nawet ale nie widziałem jeszcze. Majidiego widziałem "Dzieci niebios", ale dawno i nie pamiętam.
A w ogóle - oj tam, oj tam, w kinie zachodnim jest cała masa tytułów wartych obejrzenia.
Polecić jakiś?

[mei]

.

[miś wesołek]

A mnie ostatnio trudno coś fajnego ustrzelić, a przynajmniej coś, co by było warto opisać i zarekomendować.

Wczoraj przykładowo oglądałem całkiem niezłego amerykańskiego rozrywkowego gatunkowca pt: "Przepowiednia". Film, rzekomo opisujący te wydarzenia, ale z fabułą tak podkolorowaną i po amerykańsku podrasowaną, że trudno uznać to za film opisujący - w najlepszym wypadku jest filmem luźno nawiązującym do wydarzeń w Point Pleasant. Niemniej, film straszy nieźle, ma świetną ścieżkę dźwiękową, w której maczał palce Geir Jenssen znany też jako Biosphere, zagrany jest nieźle i ma klimacik (trochę jak "Archiwum X"). Na tle innych amerykańskich straszydeł wyróżnia się zdecydowanie na plus. Oglądałem jak już było ciemno i przyznam, że miałem małe problemy związane z lokomocją do kibelka.

[Kamil Kończak]

A w ogóle - oj tam, oj tam, w kinie zachodnim jest cała masa tytułów wartych obejrzenia.
Polecić jakiś?

Nie powiedziałem,że nie ma tytułów wartych obejrzenia bo zależy kto czego szuka.Mam raczej na myśli to,że ciężko jest znaleźć w kinie zachodnim tak czyste emocje,sposób pokazania wszystkiego w najprostszy sposób bez zbędnych udziwnień,które nie przystają w gruncie rzeczy do rzeczywistości.Obejrzałem dzisiaj "Dzieci niebios" i chyba zapoznam się bardziej z kinem irańskim bo jestem urzeczony poetyką tych filmów,krajobrazami.Ale przede wszystkim tym o czym pisałem wcześniej.

[miś wesołek]

Mam raczej na myśli to,że ciężko jest znaleźć w kinie zachodnim tak czyste emocje

Bo ja wiem czy ciężko?
Ja wiem o czym piszesz, bo w kinie amerykańskim trochę mało jest takich zwyczajnych, prostych historii i dominuje kino gatunkowe (już pomijając cały rozrywkowy szit spod znaku 3D obecnie), ale już niejeden film widziałem i gdybym miał wybierać, to chyba najbardziej lubię historie zachodnie mieszane gatunkowo i pokombinowane tzn. przypadki, gdy niby oglądamy historię gatunkową, ale jeśli się tak bardziej w cały film ów wgryźć okazuje się, że chodzi o całkiem co innego. I ja takie filmy lubię najbardziej, bo są mylące, są intelektualnym wyzwaniem, a do sedna docierają tylko nieliczni. Wzorcowym przykładem takiego filmu jest "Fargo".

Teraz, na dniach szykuje się coś ciekawego http://www.filmweb.pl/film/Musimy+poroz ... 011-485802
wygląda na realistyczny, ważny i łamiący kolejne tabu.

Bardzo fajny, niegatunkowy i prosty w takim nieco irańskim stylu jest "Syn" braci Dardenne, polecam, bo to rewelacyjne kino.

A jak siedzisz już na Bliskim Wschodzie, to ten http://www.filmweb.pl/Karmel jest świetny. "Persepolis" też bardzo dobre, historia z perspektywy Iranki.

[Kamil Kończak]

Mam raczej na myśli to,że ciężko jest znaleźć w kinie zachodnim tak czyste emocje

Bo ja wiem czy ciężko?
są intelektualnym wyzwaniem, a do sedna docierają tylko nieliczni

Ty wciąż piszesz o tym co sam lubisz a nie to o czym ja piszę.Ja opisuję czym w dużym skrócie róznią się takie filmy irańskie od kina zachodniego.Ja właśnie nie mam ochoty oglądać kina silącego się na intelektualne.Dla mnie to jest w tym momencie kolejna niepotrzebna forma,niepotrzebny wymiar,balast.Chce widzieć rzeczy takimi jakimi są,bez odrobiny retuszu.Filmy w których przedstawiona jest chociażby jedna sytuacja dnia codziennego z której wyciśnięte jest wszystko a nie sceny odarte z realności choć zagrane nawet po mistrzowsku.Kino w tym przypadku irańskie niejako na nowo definiuje pewne formy opowiadania o tych samych życiowych sprawach,bez sztampy.Albo turecki film Miód.To jest jeden z tych filmów,w którym pojęcie fabuły w najbardziej znanym rozumieniu tego słowa nie istnieje.Czasami sobie myślę,że nie warto silić się na intelekutalne dywagacje zarówno w życiu jak i w filmie.Wystarczy ustawić kamerę i pokazywać autentyczny świat i prawdziwe emocje.

[miś wesołek]

Ty wciąż piszesz o tym co sam lubisz a nie to o czym ja piszę.

No, trochę, bo jak sobie pomyślałem, sobie dyskutujemy. Ale dobrze pamiętam, co masz na myśli. I właśnie myśląc o tym, co masz na myśli pozwoliłem sobie zarekomendować Tobie "Syna", "Let's talk about Kevin", "Karmel" i jeden na pm.

Ja właśnie nie mam ochoty oglądać kina silącego się na intelektualne.Dla mnie to jest w tym momencie kolejna niepotrzebna forma,niepotrzebny wymiar,balast.Chce widzieć rzeczy takimi jakimi są,bez odrobiny retuszu.Filmy w których przedstawiona jest chociażby jedna sytuacja dnia codziennego z której wyciśnięte jest wszystko a nie sceny odarte z realności choć zagrane nawet po mistrzowsku.Kino w tym przypadku irańskie niejako na nowo definiuje pewne formy opowiadania o tych samych życiowych sprawach,bez sztampy.Albo turecki film Miód.To jest jeden z tych filmów,w którym pojęcie fabuły w najbardziej znanym rozumieniu tego słowa nie istnieje.Czasami sobie myślę,że nie warto silić się na intelekutalne dywagacje zarówno w życiu jak i w filmie.

Ale właśnie Coenowie, autorzy "Fargo" są programowo antyintelektualni.
I nie sądzę, aby takie kino minimalistyczne o narracji całkującej (tzn. stawia się kamerę, pokazuje kawał życia, z którego nie wymazuje się plam nudy, a reżyser nie robi tu za demiurga próbującego wpłynąć na to, co widz ma sobie myśleć) było jakoś mniej silącym się na intelektualizm. Tak jest niestety często czy nawet częściej, niż w przypadku odwrotnym i dzieła tego typu są czasami zwyczajnie nieciekawe, ciężkie, pozbawione sensu, pretensjonalne (Bruno Dumont czy niezjadliwy jak dla mnie Bela Tarr). Choć powstają też rzeczy znakomite czy wybitne: "Słoń" Gusa van Santa, filmy braci Dardenne, niektóre twory Dogmy, genialny Michael Haneke czy Lukas Moodysson. Aby film mówił o życiu czy o rzeczach w życiu ważnych wcale nie musi "pokazywać życia", może formułować swój przekaz w dowolnej formie. Takie moje zdanie.

Nie odbieraj tego jako krytyki kina irańskiego czy "Dzieci Niebios", które choć słabo pamiętam, to wiem, że podobały się.
Czaję mniej więcej, o jaki typ kina Ci chodzi. Dlatego jeszcze raz napomknę o "Synu", czy ogólnie, Dardennach.

[miś wesołek]

http://www.filmweb.pl/film/Upa%C5%82y-2001-34793


O, tu jest taki film, jakiego być może szukasz. Jeden dzień, zwykłe sytuacje. Dał mi do myślenia i długo zastanawiałem się czy to arcydzieło czy arcygówno, ostatecznie stanęło na tym, że bliżej mu do tego pierwszego, ale musiałem sobie nadbudować sens i stworzyć własną interpretację ukazanych zjawisk dnia codziennego Austriaków.

[Kamil Kończak]

Ty wciąż piszesz o tym co sam lubisz a nie to o czym ja piszę.

pozbawione sensu, pretensjonalne

Z tym "pozbawione sensu" to pojechałeś.Bela Tarr dla mnie jest świetny.Czuję jak wszystko we mnie tętni pomimo pozornej monotonii.W ogóle ludzie nadużywają pojęć,szczególnie szalenie łatwo mówią o pretensjonaliźmie.Czysty subiektywizm bez żadnych argumentów. I tak czuję,że brakuje mi precyzji w opisaniu tego o co mi chodziło wcześniej odnośnie filmów irańskich.W tym momencie przydatne może stać się ulubione słowa Zbyszka -metapoziom hehe.Wydaje mi się,że nie potrafisz wejśc w na metapoziom i cały czas piszesz ze swojej perspektywy.Ja nie neguję Twoich fascynacji takim kinem,sam je bardzo cenię.W tym momencie jest to jednak dla mnie bardziej sztuka dla sztuki.