Czy pomoc na tym forum jest mozliwa?

[AzureGlass]

Ogolnie to tak:

Choruje juz dluszy czas, tzn okolo 10 lat, 4 hospitalizacje na poczatku choroby, a teraz wzgledny spokoj.
Bylem na mopsie, ale zrezygnowalem niedawno, bo pomyslalem ze moglbym jednak jakos pracowac za minimalna w jakiejs latwiejszej pracy.
Teraz robie co karza w urzedzie pracy, ale ZUPELNIE NIC ponad to.
Jestem na Trevitcie i jakbym umarl... zupelnie wszystko mi zobojetnialo. W sumie nawet ta praca mnie nie interesuje, byle zebym mial oplacone mieszkanie, co zjesc i gdzie posiedziec przed komputerem.
Stawiam sie w trudniejszy warunek i licze, ze przetrwam.
Moj stan intelektualny, higieniczny i spoleczny jest taki wydaje mi sie nawet poprawny, ale emocjonalnie jestem trupem.
Najchetniej mialbym juz zawal, albo wylew zakonczony naglym zgonem... Nie uwazam zeby mnie jeszcze cos w zyciu czekalo dobrego.

Jak nie stoczyc sie dalej w chorobe?

[hvp2]

A masz jakichś bliskich/bliższych ludzi? Bliższych kolegów? Koleżanki? Przyjaciół? Czy też jesteś sam jak palec???

Cele życiowe???

[Katastrofa]

Jestem samotny singiel (kawaler).

[AzureGlass]

Przez 8 lat choroby kontakty albo pourywalem, albo same "znikly" ostatnie dwa lata to mam zaprzyjazniona pare z paczki z dawnych lat i gramy w planszowki okolo co miesiac. Mam jedna niewidoma kolezanke, ale jej sie teraz dziecko urodzilo wiec juz wspolne tematy sie pourywaly. Mialem starsza kolezanke ze szpitala ale tez kontakt sie urwal, bo podobno "nie dostaje do swoich mozliwosci" i zazdroszcze jej sukcesu (Cokolwiek by to mialo znaczyc). Na co dzien jest tylko mama z ktora prawie nie gadam, bo wraca zmeczona po pracy i tez nie bardzo umiem z nia utrzymac kontakt. Bo ona mnie przegaduje. Nidy o nic nie zapyta co u mnie. Poprostu cos opowiada i wraca do swojego pokoju.

Moj plan dnia jest taki

Wstaje.
Wlaczam psalmy.
Chwile przegladam internet.
Wracam do lozka na komorke.
Jak plyta psalmow przeleci to zmieniam na inna muzyke.
Czasem cwicze 15 lub czytam rozdzial ksiazki.
Czekam na obiad.
Leze.
Biore leki.
Spie.

I to tak juz dluzszy czas. Myslami jakbym nie byl na tej ziemi. Nawet nie jest mi smutno, ani radosnie. Rosne se jak roslina.

[AzureGlass]

Mialem cel zyciowy. Zrobic w grze ktora gram wysoki poziom. I jak juz go zrobilem to... wlasciwie zrezygnowalem z zycia bardziej.

[hvp2]

Może jakbyś znalazł sobie jakiś cel życiowy w realnym życiu (nie w świecie cyfrowym) i go zrealizował to pojawiłyby się jakieś emocje? np. satysfakcja. Jakieś marzenie np. z dzieciństwa zrealizować.

[AzureGlass]

Ja co chcialem to wlasciwie osiagnelem:
- mialem kilka dziewczyn (podobno mam nawet nieslubne dzieci, ale nie dopytuje bo nie mam na alimenty)
- poszedlem na wymarzone studia i je skonczylem (no bez mgr)
- zlozylem swoj zestaw komputerowy (co prawda za pieniadze rodziny, ale...)
- bylem bardzo wyciwczony (teraz gorzej)
- rzucilem palenie


Teraz mam problem z wyjsciem z domu na spacer.
Wydaje mi sie, ze to przez jakies wyparte lęki.

Ta praca to jakby cel, mam nadzieje, ze jak juz wyjde do przyjaznych ludzi z domu to sie poprawi. Ale skad ja takiej pracy wezme? W urzedzie pracy dbaja tylko zebys sie podpisal co miesiac...

No cienko to widze...

[hvp2]

Praca rzeczywiście może dać Ci ulgę, tym bardziej że masz wyższe wykształcenie. Codzienny rytm, kontakt ze zdrowymi ludźmi, no i zarabiane pieniądze. Poza tym żeby dostać minimalną emeryturę trzeba mieć przepracowane na etacie 25 lat! Może to wydać Ci się odległą perspektywą, ale czas naprawdę szybko leci.

[rafka]

kojarzę cie z tych codziennych wpisów ''jestem wdzięczny''. Jest zastanawiające co się pod tym ukrywa.
a tu otworzyłeś się.

[piotrs]

najlepsze dopiero przed tobą
poznasz kobiete
załóż sobie fejsa albo insta albo portal randkowy badoo
pogadasz sobie z kimś poznasz
idz na spacery poprawi ci się samoopoczucie

[hvp2]

Kontakt z przyrodą potrafi być bezcenny! Warto spróbować jakichś spacerów czy wycieczek.

[AzureGlass]

Nie czytacie tego co pisze...

1/ Mialem dziewczyny, wiecej tego dobra nie chce...
2/ Mam trudnosci z wychodzeniem z lozka, a co dopiero z domu...

[AzureGlass]

No i tez sie zastanawiam sie czy na tym forum jest mozliwa jakakolwiek pomoc oprocz napisania "ogarnij sie". Tak to ja se sam moge napisac.

Ogarnij sie!

I zarabiam milion dolarow dziennie.
I mam kochajaca zone i 3 dzieci.
I robie to co lubie.

[miś wesołek]

kojarzę cie z tych codziennych wpisów ''jestem wdzięczny''. Jest zastanawiające co się pod tym ukrywa.
a tu otworzyłeś się.

Ja podobnie. :> Fajnie AzureGlass, że piszesz w końcu po ludzku.

Ta praca to jakby cel, mam nadzieje, ze jak juz wyjde do przyjaznych ludzi z domu to sie poprawi. Ale skad ja takiej pracy wezme? W urzedzie pracy dbaja tylko zebys sie podpisal co miesiac...

No cienko to widze...

Wiesz gdzie jest rozwiązanie? Już wydaje mi się je czujesz w nosie. Idź do pracy i poznaj "zdrowych" ludzi równie unieszczęśliwionych tym faktem, jak Ty. Znajdź dziewczynę i związane z tym NOWE problemy.

Najgorzej jest się wyizolować, wypaść poza nawias...

A jeśli chodzi o pytanie zawarte w temacie... Tak w jakimś stopniu jest możliwa. Najpierw odwal troli, później posłuchaj moich rad ;>

[Słonecznik1]

katastrofa ratuje świat i tylko on może to zrobić , już raz zablokował wybuch jądrowy własną głową w wyniku czego utracił włosy .Prawdziwy bohater . A my możemy podziwiać go na forum za darmo! , zrobie wyjątek i zaklascze

Azure zacznij wbijać następne poziomy niedugo diablo 4 wychodzi ...eh

[Słonecznik1]

katastrofa nie pisz na tym forum i nie atakuj wszystkich i nie wylewaj jadu bo to się dla ciebie może źle skończyć zobaczysz

[Słonecznik1]

mam teraz wyrzuty sumienia , nie wiem czemu .

[Słonecznik1]

Albo pisz w cywilizowany sposób i nie wprowadzaj użytkowników w błąd tylko daj im jakąś rade , bo rad to nie dajesz tutaj właściwie

[Pamal]

Na forum raczej nie znajdziesz pomocy.
A miałeś badany poziom glukozy skoro nie uprawiasz aktywności fizycznej? Próbowałeś terapii psychologicznej?

[AzureGlass]

Tak. Mam cukrzyce, biore na to leki.

I sam jestem psychologiem....