Problem z renta i cała reszta

[vanda]

Sytuacja wygląda w ten sposób, syn zaczął się leczyć 3 lata temu. Diagnoza trudna do postawienia, w rozmowach z lekarzem to schizofrenia z pogranicza zaburzeń osobowości. Brak hospitalizacji. W dokumentacji medycznej wpisane rozpoznanie inny epizod depresyjny o złożonej etiologii. Lekarz ma specyficzne podejście do tematu, chce, żeby syn się mobilizował, pracował, uczył. Z moich obserwacji wynika, że jego zaburzenia to dosłownie zlepek kilku różnych. Właściwie nigdy nie może wejść w etap p stałej poprawy. Wszystko wyprowadza go z równowagi. Ma stany lekowe, często jest agresywny, ma problemy ze snem, kompulsywnie się objada. Do tego dochodzi ibs.alergia . Oczywiście ZUS orzekł zdolność do pracy. Pytanie do jakiej skoro głównym jego zajęciem jest rozpatrywanie traum i leżenie w łóżku. Często wyjście z domu jest wysiłkiem ponad jego możliwości.pytanie szukać innego lekarza, składać wniosek jeszcze raz odwoływać się nie mam pojęcia. Jestem z nim sama robię już na dwa etaty i serio nie mam siły.

[vanda]

Up

[Bright Angel]

Po pierwsze, dlaczego syn ma w dokumentacji inną diagnozę niż mówią lekarze? Na depresję dużo trudniej dostać rentę. Jeżeli ma schizofrenię to powinien mieć to wpisane. Często też ważne są hospitalizacje, aby dostać rentę.
A na co jest leczony? Objawy, z tego co piszesz, nie przypominają schizofrenii, bardziej depresję.
Próbowaliście dodatkowych metod leczenia poza samymi lekami?

[Slow]

niezdolność do pracy jest kryterium.

[vanda]

Syn ma psychoterapie od kilku lat. Niestety delikatnie mówiąc jest odrealniony, wpada czasem na kosmiczne pomysły(wyjazd do Chin i kariera w modelingu) non stop trzeba go sprowadzać na ziemię. Równocześnie jest dość rozsądny i ciężko czasem rozróżnić co jest czym. Nie wypisuje tu wszystkich objawów, bo to, co przerobiłam to kosmos.
-brak snu, albo spanie po całych dniach
-dylematy związane z wiarą, potrafił miesiącami roztrząsać czy zostanie zbawiony. Pytanie codziennie:"dlaczego wierzysz"
-roztrzasanie kwestii moralnych, słownictwo jak z publikacji naukowych, dysputy całymi godzinami
-lek przed ludźmi-wiedza co myślę, czuje się jakbym wszystko oglądał z zewnątrz
-siedzenie dosłownie godzinami na szkolnym korytarzu byle nie wejść do klasy
-przesiadywanie w dziwnych miejscach, poddasze kościoła, chodzenie od środka po dachu (niezabezpieczone miejsca, oddzielone tylko witrażami, upadek do zgon na miejscu)
-znajomosci z głęboko zaburzonymi ludźmi (tylko z takimi się dogaduje)
-wybuchy agresji (krzyczenie po kilka godzin mi w twarz, wyzwiska, rzucanie przedmiotami, krzyczenie do lustra)
-zachwiania i to poważne w sferze seksualnej, przyjmowanie zachowań innych ludzi, odwzorowywanie ich, dziewczyna z anoreksja-on przestaje jeść, ma realny jadłowstręt, przyjaciel z aseksualnościa-on też jest aseksualny
-brak umiejętności zaplanowania czegokolwiek
-jak wychodzi spod prysznica (wiem jak to brzmi)uaktywniają mu się zachowania obsesyjno kompulsywne
-tworzenie list i schematów które mają być realizowane krok po kroku
Równocześnie brak umiejętności dopilnowania najdrobniejszych spraw. Czasami zachowuje się jak bezradne 5 letnie dziecko.
-nadwrazliwosc na zapachy
Lub czucie nieistniejących
-przypisywanie niektórym pokarmom działań jakich nie wywołują-mam alergię na to czy na tamto. Po zjedzeniu banana potrafił się zwijać z bólu po prostu.
-brak orientacji w czasie
-mysli samobójcze i brak poczucia sensu w życiu
-obwinianie mnie non stop za całą sytuację, za to że go urodziłam. Stwierdził że mi tego nigdy nie wybaczy.
-odreagowywanie stresu wyłączaniem się (po prostu kładzie się i idzie spać)
-nienawisc granicząca z absurdem do kilku osób (ma to logiczne uzasadnienie, moja matka latami się nad nim znęcała, typ-babunia zimny wychów)
Te wszystkie objawy jakoś się wytlumilo lekami. Terapia też robi swoje. Hospitalizacji nie będzie bo nie ma teraz już po co. A wtedy... wszystko wzięłam na siebie. Wszystko. Rodzina umiała tylko pieprzyć, że jest rozwydrzony i trzeba mu męskiej ręki.
To tak w skrócie

[vanda]

Ja czuję że to się skończy renta ale moja
Zerowe wsparcie rodziny. Pieprzenie matki-wiesz ja wątpię w ta jego diagnozę to jest zwykle rozwydrzenie. Długi za leczenie, czuje się jak debil który sam nie wie na co wydał kilkadziesiąt tysięcy. Poprawa jest i to ogromna z tego co ja widze. Ale cała sytuacja a trwa to już blisko 5 lat mnie wykańcza

[cezary123]

-mysli samobójcze i brak poczucia sensu w życiu
(...)
Hospitalizacji nie będzie bo nie ma teraz już po co.

Wystarczy ten objaw, żeby był szpital.


Renta mu nie uratuje życia i zdrowia .
Przykro mi z powodu długów.

[vanda]

Było blisko. Niejednokrotnie. Okaleczanie się, brak samokontroli i demolowanie mieszkania, leżenie tygodniami w łóżku i wydawanie z siebie tylko nieartykułowanych dźwięków. Przerobiłam wiele. Teraz specjalizuje się w znęcaniu się nade mną i naprawdę jest w tym niezły. Wiem, że to mój syn, popełniłam wiele błędów, ale już nie radzę sobie z jego agresja