Smutek z samotności

[Cynamon]

macie tak że śni wam się że macie dziewczynę a potem to się okazuje snem
i zaraz po przebudzaniu czujecie smutek/depresje zanim się dobrze nie rozbudzicie?
ja mam tak co jakiś czas od wieku lat :/
ale jak się dobrze dobudzę to już to smutne uczcie mija

[nadzieja dobrowolska]

Miałam tak jeden raz po odstawieniu leków. Teraz ta sama osoba jest już od pół roku moim partnerem.

[tylkoktoś]

To normalne że sen odzwierciedla własne pragnienia i obawy.

[cezary123]

Dla mnie samotność to wyzwolenie. Bezpieczniej czuję się i spokojniej sam.
Kiedyś śniło mi się, że przyczepiła się do mnie jakaś kobita i całą noc męczyłem się z nią, kłócąc się, przekonując, cierpiąc i próbując zrozumieć to złośliwe stworzenie.
Na szczęście obudziłem się i zrozumiałem, że to tylko sen a wokoło mnie przyjemna cisza i spokój i wszystko w domu na swoim miejscu.

[Catastrophique]

Uwielbiam gosci, ktorzy pisza, ze uwielbiaja samotnosc, a tak naprawde mocno cierpia wewnetrznie, potrzebujac ludzi. Mozecie innych oklamywac, siebie tez, ale jak jest naprawde - sami dobrze wiecie.

[tylkoktoś]

W większości jesteśmy istotami stadnymi .w chorobie stajemy się samotnymi często z musu i jedni sobie z tym radzą inni nie.
Jestem w stanie zrozumieć samotność z wyboru,wierzę że się zdarza ,trudno kogoś posądzać o kłamstwo ,skoro mówi jak jest.

[cezary123]

Zależy jacy to ludzie są i jakie relacje. Rozsądek podpowiada, że niektórzy ludzie polepszają nasz stan a niektórzy pogarszają. (uprzedzeniami na przykład, jeżeli chodzi o zdiagnozowanych).
Samotność czasem to jest azyl dla świętego spokoju.

[nadzieja dobrowolska]

To głupota pisać, że jest się samotnym, jeśli regularnie wchodzi się na forum i pisze z innymi użytkownikami. Ja rozumiem, że ktoś woli być sam i wcale na tym nie cierpi, ale trzeba wziąć na to poprawkę...

[tylkoktoś]

Forum to tylko namiastka życia w społeczeństwie,nadal poza nim trzeba sobie radzić z samotnością,ale stwarza pewne udogodnienia sprawiając radość adekwatną do poziomu interakcji powstałej z jakąś osobą podczas pisania.

[cezary123]

Mi sprawia nie tyle radość z interakcji, co z możliwości zapisania i przedstawienia swoich myśli, wyobrażeń i poglądów, już nieważne kto to przeczyta czy nie.

A wracając do tematu, to takie rozczarowanie z kobietą miałem na żywo, naprawdę, nie musiałem śnić

We śnie raczej te anioły damskie są wierne do końca i obiecują powrócić w kulminacyjnym momencie

[the end]

Coraz bardziej doceniam samotność zamiast sztucznych czy toksycznych znajomości.

[Piotrek007]

Wszyscy tutaj spotykają się we wspólnym gronie a tak naprawdę każdy osobno zamknięty w swoich czterech ścianach.

[tylkoktoś]

Ja mam szczęście cztery ściany dzielić z żoną z która łączę różne pasje,wiec w tej kwestii jest dobrze.Jak wrócę do grania w kapeli to znajdą się podobni pasjonaci jak ja.Więc perspektywy całkowitej samotności mi nie grożą.

[Mika07]

macie tak że śni wam się że macie dziewczynę a potem to się okazuje snem
i zaraz po przebudzaniu czujecie smutek/depresje zanim się dobrze nie rozbudzicie?
ja mam tak co jakiś czas od wieku lat :/
ale jak się dobrze dobudzę to już to smutne uczcie mija

Mam tak codziennie

[amigo]

Czasem mam sny o kolezance z gimanzjum, ktora byla dla mnie mila, przyjazna i widac ze chciala zwiazku a ja olewalem to bo wolalem ''sie bawic''.A byla to calkiem ogarnieta dziewczyna

[the end]

Mi czasem melancholicznie.

[amigo]

Trzeba pokochac samotnosc, oswoisc sie z nia, zawrzec pakt i byc przygotowanym na kolejne lata samotnosci.

[Piotrek007]

Nie potrafię być samotny i bardzo przyzwyczajam się do ludzi.Pojawiają się w moim życiu i znikają a ja nie mogę się z tym pogodzić czasami.

[Catastrophique]

Trzeba pokochac samotnosc, oswoisc sie z nia, zawrzec pakt i byc przygotowanym na kolejne lata samotnosci.

Nie trzeba. Samotnosc to koszmar. A kazdy z nas ma mozliwosc spotykania sie z kims, poznania znajomych, przyjaciol etc.

[Meduzola]

Do mnie nikt nie przychodzi, bo wszyscy boją się mojej Mamy. Tak zawsze było: To ja szłam pól miasta, by kogoś odwiedzić, spotykaliśmy się też na mieście i piliśmy tanie wino w parku. Ona nie lubi, jak ktoś mnie odwiedza, jak ktoś jest w moim pokoju, słuchamy muzyki i śmiejemy się. Jest cenzorem i wielkim krytykiem, twierdzi, że zna się na ludziach, bo w latach '70 pracowała przez siedem lat w prokuraturze (jako protokolantka miała do czynienia również ze złodziejami i mordercami, wszelkie dokumenty przechodziły przez Jej ręce, nawet opinie biegłych psychiatrów; z racji pracy musiała mieć książeczkę PZPR, ale nie, nie miała do czynienia z komunistyczną "aktywą", a swoją funkcję wykorzystywała nierzadko do pomagania cichaczem "prostym" ludziom). A ja lubię ludzi niedoskonałych. Mama mówi, że jak mam ochotę na seks, to proszę, do hotelu, albo pod krzaczek. Mimo wieloletnich kontaktów z wysoko postawionym ludźmi (była też sekretarką w dość dużej firmie), jest... taka nieokrzesana. Nie mam zamiaru wyprowadzać się z domu, bo potem bym miała problemy w dopominaniu się o to, co i mnie się należy po rodzicach, zwłaszcza, że mój brat nakręcony przez bratową, uważa, że należy mu się większość, jeżeli nie wszystko nawet. Urządziłam sobie swój pokój po swojemu i czuję się w nim dobrze. Kupuję dużo książek (nowe i używane), to moje remedium na samotność i nie ukończone studia, słucham radia i muzyki z płyt, a w tygodniu wieczorami oglądam programy informacyjne i teleturnieje, czasem z notesem w ręce.