Parnas

[alien413]

W strugach deszczu spóźnia się świt
za oknem tkwi coś wiecej niż twarz
ty dopięta ledwie w gitarowy chwyt
Swoje pięć minut między strunami masz

W oparach sławy twoja szansa się tli
woń kadzideł sukces natychmiast wieszczy
lecz na tym ołtarzu za nadto łakną krwi
legiony wygłodniałych rytualnie kleszczy


Pstry koń nie nigdy domyka powiek
więc płyń zawsze z główny nurtem
w końcu nie liczy się sztuka a człowiek
choć jej coraz więcej dryfuje za burtą

Gdy poezja utrwali ci już fryzurę
i oszukasz nawet wierne lustro
to w Milos odkopią nie tą figurę
grunt to wierzyć we właściwe bóstwo