.

[hvp2]

Podaj nicki tych osób

[seebek]

Niech ktoś napisze szczegółowo o co w tym wątku chodzi, kto wywozi do dps i na jakiej podstawie bo nie rozumiem??

[seebek]

Ok, wiem więcej, rzeczywiście osobie chorej z cieńką rentą lub bez, która się nie chce leczyć jest bardzo ciężko, tym bardziej jeśli nie ma wsparcia rodziny. Ja zawsze uważam że DPS to ostateczność jak się jest w sytuacji katastrofalnej. Leki nie zawsze są na tyle skuteczne aby się dobrze czuć i mają dużo uboków, nie dziwię się że niektórzy nie chcą ich brać, i co najgorsze w wielu przypadkach rodzina się odwraca od takich osób, smutne to...

[hvp2]

Co do usera jastrząb to on był chyba w dps "od zawsze", przynajmniej z punktu widzenia evotu.

[klucz żurawi]

To jaka jest minimum renty? Myslałem że ja mam najniższą 980. Po powrocie części do zusu 870. lekkie uczucie niepokoju niby mam trójkę rodzeństwa a siostra powiedziała że nie pozwoli mnie zamknać na stałe a le i tak. Pierwsza myśl kupić chantle, bo do pracy trzeba kondycje a leżenie 8 lat non stop. Kondycja już nie ta. Chociaż i tak uważam że część zawiniły leki bo kiedyś to i byłem ospały i po przeżycaniu drwa do piwnicy (40 minut) przez trzy dni miałem spięte mięśnie, nie zakwasy, spięte. Teraz na olanzapinie zmęczenia nie ma, 2 tony węgla byłem sam wstanie przeżucic bez konsekwencji cielesnych. Więc jest lepiej. Chociaż wczoraj drzewo u siostry przeżucałem czterech nas było. godzina non stop z przerwa na papierosa. Dzisiaj nic mnie nie rwie. Ale w czoraj bejsbolówka jakby do wody wpadła.

[klucz żurawi]

No to ja wiem. Chociaż my mamy dom na własność. Więc czynsz odpada jest tylko podatek. Ale i tak nawet wtedy i gdybym dostał dom na własność nie starczy na opłaty. Jedyne co to nie zamykać sobie żadnej drogi, czyli z rodzeństwem jak z rodziną, brać te chantle i je rwać.

A jeszcze dodam że do mnie przyszło pismo z zusu, że kiedy przejdę na emeryturę będę jej miał coś koło 400 zł. Ech pojechało by się znowu do anglii tam choć praca była przez agencje i zarabiało się w zależności, czy się szło 2 dni czy 7 w tygodniu no średnio 350 funtów. I jak się żyło w kilku w domu wynajętym. my częścią naszej rodziny tak żyliśmy to można było indywidualnie uzbierać na jakąṣ́ elektronikę.za jakś czas ciuch sobie kupić i jeszcze mi zostawało 80 funtów na przykład na jakiś fundusz odłożyć ale cóż przy drugim wyjeździe schizofrenia ujawniła się w pełnej krasie i wieżli mnie do szpitala. Teraz cała rodzina w polsce a samemu już nie warto jechać. Chociaż może jeszcze kiedyś się zdaży. Miło mi się pracowało kiedy dookoła władano kilkoma jezykami i trzeba się było porozumiewać kilkunastoma słowami.

[klucz żurawi]

Z tym wyluzowaniem to zależy w którą stronę. Dwa lata temu chodziłem latem w samych slipkach po domu. (Jakiś czas mieszkałem sam) tak bardzo odpuściłem w stronę niewłaściwą. Zimą potrafiłem nie kompać się przez miesiąc. To był jakiś rok czasu pomiędzy czekaniem na moją misję a myslą- nie ja nie chcę do końca życia leżeć na łóżku. Myslę że to były odruchy kryzysu wieku średniego. To mnie otrzeżwiło .Oczywiście póki co niewiele szarpnełem się na odmłodnianie. Gdziejś tak w marcu kupiłem sobie longboard do jazdy( A planowałem gitarę, alę gitara bez nauczyciela nie ma sensu.) A teraz zastanawiam się nad kupieniem kilku fajek i zrezygnowaniem z papierosów. A fajki podobno świetnie wabią płeć przeciwną. Tak twierdzą fajczaże na portalach fajkowych.

[kuubaw]

Z tym wyluzowaniem to zależy w którą stronę. Dwa lata temu chodziłem latem w samych slipkach po domu. (Jakiś czas mieszkałem sam) tak bardzo odpuściłem w stronę niewłaściwą. Zimą potrafiłem nie kompać się przez miesiąc. To był jakiś rok czasu pomiędzy czekaniem na moją misję a myslą- nie ja nie chcę do końca życia leżeć na łóżku. Myslę że to były odruchy kryzysu wieku średniego. To mnie otrzeżwiło .Oczywiście póki co niewiele szarpnełem się na odmłodnianie. Gdziejś tak w marcu kupiłem sobie longboard do jazdy( A planowałem gitarę, alę gitara bez nauczyciela nie ma sensu.) A teraz zastanawiam się nad kupieniem kilku fajek i zrezygnowaniem z papierosów. A fajki podobno świetnie wabią płeć przeciwną. Tak twierdzą fajczaże na portalach fajkowych.

dobre

[Dobro]

Ja jak czytam Edena to zdrowieję w mig.

[Piotrek007]

Dlaczego uważacie że do końca życia będziecie chorować i nie będziecie zdolni do pracy i usamodzielnienia się ?
Nie rozumiem tego.

[Piotrek007]

Psychozy przemijają tak samo jak depresja,lęki itp. dolegliwości.Skutki uboczne leków też po latach można opanować.Schizofrenia nie jest równoznaczna z upośledzeniem intelektualnym (jeśli już to w bardzo niewielkim stopniu).Wokół was jest pełno debili którzy nie dorastają wam do pięt inteligencją a mimo to radzą sobie w życiu,pracują,zakładają rodziny.Trochę więcej optymizmu To że teraz jest źle nie znaczy że tak już będzie zawsze.

[klucz żurawi]

Dlaczego uważacie że do końca życia będziecie chorować
Nie rozumiem tego.

Bo ta choroba to do końca życia. I można tylko zmniejszać jej uciążliwosć. I to od tego trzeba zacząć. Dopiero wtedy można zacząć prawidłowo ją leczyć. Znaczy jak byłem te kilka razy w złotowie. To lekarze chyba mówili że można ją nawet całkowicie wytłumić. Spotkałem tam nawet około sześdziesiecioletniego pana który opowiadał, że w wojsku wykryta choroba, leczona nie sprawiała mu problemu aż do starości dopiero wtedy trafił znowu do kliniki.
Ale schizofrenia, schizofrenia nie równa. U mnie leki zawsze w maksymalnych dawkach nigdy nie tłumiły wszystkich objawów. Ucisk na sztrzycie głowy, musowanie rużnych obszrów muzgu, słyszenie dżwięków, przypominanie sobie że ktoś mi wcześniej opisał wydażenie które zaistniało, częściowo stres. Te że czy tak. Ale pozostało jeszcze poczucie,że inni znaja moje myśli, aktorzy w filmach odpowiadajacy na moje pytanie strach że wystarczy jedna moja myśl niewłaściwa bym został potępiony i parę jeszcze innych żeczy to ze mną jaest cały czas. Zresztą to spowodowało moją zapaść na ten około rok.Takie poddanie się z którego zaczęłem wychodzic dopiero dwa lata temu.

[Piotrek007]

Dlaczego uważacie że do końca życia będziecie chorować
Nie rozumiem tego.

Bo ta choroba to do końca życia.

Skoro tak uważasz to chyba pozostaje mi Tobie tylko współczuć.

[klucz żurawi]

Nie będę się wykłucał. Swoje doświadczenie mam. A i psychiatrzy mówili o zaleczeniu nie o wyleczeniu. Mówili też o ludziach któży prowadzeni przez lekaży wkońcu żyli bez leków. Mam też ulotkę od mojej psychiatry, że część pacjentów do kńca życia zmaga się z chorobą. I to jest moje, w moim przypadku tak jest.

[Zdrowaśny]

Wiesz dla mnie to tak jakby człowiek pierwotny żył ciągle bez ognia.. patrz, że my ludzie potrafimy myśleć i nasze myślenie ewoluuje. Tak samo później wynalazł koło.. i do dzisiaj używamy tego wynalazku. Według mnie osoby, które wychodzą ze szpitala powinny być od razu kierowane na jakiś rodzaj psychoterapii coś ala AA. I tam my, którzy już jesteśmy w lepszej sytuacji psychicznej powinniśmy dawać świadectwo/ przekonywać( co by zaraz z religią się nie kojarzyło) tym którzy twierdzą, że: ja już z tego nie wyjdę, to koniec, tak będzie do śmierci, jestem schizofrenikiem itd itp. Bo rodzinie można nie wierzyć, dziewczynie też nie, księdzu tym bardziej, ani terapeucie. Sam byłem w takiej sytuacji, ale że zawsze robię na przekór to i chorobie robię na przekór... Także no. Spinać poślady i do roboty. Brać się za siebie. A nie tkwić w chorobie i twierdzić, że już koniec. Koniec to jak grabarz zasypie trumnę i ludzie napiszą RIP.

[Piotrek007]

Doskonale rozumiem,że w depresji wszystko widzi się w czarnych barwach,sam długimi latami nie szanowałem swojego życia.Z mojego doświadczenia wiem też,że głaskanie po głowie i łączenie się w bólu nic nie da choremu.Sam kiedyś dostałem kopniaka od rodziny który spowodował,że zacząłem walczyć o normalne funkcjonowanie i to mi pomogło uporać się z objawami choroby.Być może miałem szczęście...sam nie wiem.Wiem napewno,że jeśli rodzina pozwoliła by mi na zaszycie się w domu to teraz był bym w zupełnie innej sytuacji życiowej i też pewnie zastanawiał bym się czy skończe w DPSie.Mój przyjaciel też jeszcze kilka lat temu był w fatalnym stanie i wtedy nie przypuszczał by nawet że będzie miał kolegów,prace i samochód.

[klucz żurawi]

Aż wziełem ultkę bo zwątpiłem czy żeczywiście było tak napisane jak ja to określiłem.
Żeby była jasność, nie pisze tam tak czarnowidczo jak ja zrobiłem. Pisze tam o objawach rezydualnych, niewielkie lecz stabilne nasilenie, przewlekłe u połowy chorych. I chociaż mój ostatni post był trochę przyciężki to wcześnieszym, tym o fajkach i longboardzie dałem świadectwo że się nie poddaję i nie popadłem w apatie.

[klucz żurawi]

Stworzył się tak jakby osobny wątek. Proponuję wydzielenie tematu od momentu gdy napisałem że to choroba do końca.

A teraz, skąd mi się wzieło to do końca życia.Przysiągłbym że lekaże w klinice mówili o zaleczeniu nie wyleczeniu. Ale oczywiście mogli to mowić o jakieś innej chorobie. W końcu nie tylko schizofrenicy tam byli. No i chyba mówili, że leki czeba brać do końca życia. I pewnie stąd mi się to wzieło. No bo skore wciąż biore leki to nie powiem, że już jestem zdrowy.
No szeregowy, wy już jesteście zdrowi. A no tylko te leki wiadomo

[Kid17]

Chorwać będzie się do końca życia...prawda? Ja biorę leki od 15 lat i raz nawet zapytałam się mojego doktora czy przyjdzie taki czas że będę mogła żyć bez leków..ale on powiedział że taka opcja nie wchodzi w rachubę... trzeba brać te leki choćby w dawkach podtrzymujących..tak jak ja teraz... Mnie się poszczęściło... nie wylądowałam w DPSie... nawet nie biorę renty bo się na to nie zgodziłam... po diagnozie i pobycie w szpitalu a potem po mojej próbie samobójczej - poprostu rzuciłam wszystko i wyemigrowałam do Anglii...Oczywiście nadal byłam pod opieką mojego psychiatry... ale to był taki szok i skok w nieznane którego potrzebowałam... udało mi się... wróciłam do Polski po 12 latach... jestem na dawkach podtrzymujących... pracuję i staram cieszyć się życiem... ale to nie znaczy że ludzie, często młodzi, którzy nie potrafią sobie ze sobą poradzić są skazani na klęskę... może potrzebują większego wsparcia którego nie mają...??? Trzeba walczyć ze swoimi demonami - ale to nie jest równa walka...

[Piotrek007]

Diagnoza schizofrenii jest na całe życie,ale to nie znaczy że chory do końca życia będzie cierpiał przez jej objawy.Ja nie twierdze że wyzdrowiałem ale skoro od kilkunastu lat nie mam objawów choroby i normalnie funkcjonuje w społeczeństwie to na codzień bardziej martwie się tym co sobie ugotować na obiad niż obawą o nawrót psychozy.Ale mówienie komuś że z tego wyjdzie niewiele mu da skoro obecnie cierpi,Kiedyś sam się przekona jak poczuje się lepiej.Każdy przypadek to indywidualna historia ale nie oszukujmy się - zdecydowana większość chorych prędzej czy puźniej wyjdzie z kryzysu i będzie normalnie funkcjonować.