SAMOBÓJSTWO(wasze przezycia i mysli)

[cezary123]

Masz rację. Ćwiczenia przeganiają depresję.

[fheng]

Asim, myślę że twoi rodzice będą cierpieć jak to zrobisz. Ja myślę, że moim rodzicom zrobię krzywdę, zabijając się, chociaż tak samo jak ty uważam się za ciężar dla nich. To trzyma mnie jeszcze przy życiu, bo mam wyrzuty sumienia. Wielu ludzi którym ktoś bliski popełnił samobójstwo mówi że ich życie skończyło się wraz z życiem tej osoby, obwiniają się o to, że nie mogli temu zapobiedz, nie mogą się pozbierać, czasem nawet do końca życia. To może jednak nie róbmy tego, wytrzymajmy jeszcze trochę, zróbmy to dla naszych bliskich ,sam już niewiem, może się mylę, jak sądzisz

Przeżyłam samobójstwo ojca a potem brata rok temu. To prawda-życie nigdy już się nie wróci do stanu sprzed. Pomyślcie o tym. O innych.

[fheng]

Lisner27, po śmierci nie ma już cierpienia i smutku. W raju jest wieczna szczęśliwość. Nie będzie tam chorób. Nie będziemy w niebie tacy, jacy jesteśmy na za życia. Tak więc śmierć (ale nie samobójcza) jest tylko początkiem lepszego życia.

Skąd wiesz?

[cezary123]

I ja zadam pytanie:
To dobro było przewidziane dla nas w momencie narodzin? Czy realnej śmierci kogoś drugiego?

[maniek123]

samobojstwo = pieklo, trening silowy plus bieganie = niebo (w ktorym jestem)

[fheng]

samobojstwo = pieklo, trening silowy plus bieganie = niebo (w ktorym jestem)

To po chu....w wątku o śmierci mego brata piszesz że mu zazdroscisz?

[tańcząca w zbożu]

[F20]

kur....wa raz a porządnie następnym razem tak będę miał a nie szczypałem się czy mi leków wystarczy na następną próbę jakbym przeżył.

[cezary123]

I co będzie dalej?

[cezary123]

kur....wa raz a porządnie następnym razem tak będę miał a nie szczypałem się czy mi leków wystarczy na następną próbę jakbym przeżył.

Wyrzuć te samobójcze trucizny albo spal a potem idź na spacer i zobacz jak świat wygląda.

[F20]

kur....wa raz a porządnie następnym razem tak będę miał a nie szczypałem się czy mi leków wystarczy na następną próbę jakbym przeżył.

Wyrzuć te samobójcze trucizny albo spal a potem idź na spacer i zobacz jak świat wygląda.

Kiedy mi przeszły schizofreniczne nerwy wyszedłem na świat a tu okazuje się że mam życie spieprzone. Dzisiaj jestem sam bo schizofrenii po czterech latach udręki zemną zachciało się męczyć tam gdzie się jeszcze nie dotykała i tak cztery lata piekła do piekła doszło. Myślę że po śmierci będę miał lżej. Nie wiem co z sobą począć. Zostały mi tylko hobby jakieś pierdółki które wymyślam jak jakoś chce mi się funkcjonować i muszę coś dokończyć dla kogoś nie potrafię się zmusić. Moje marzenia schizofrenia dawno pogrzebała żywcem tylko niestety zapomniała mnie dobić.

[fheng]

Leczysz się regularnie?

[F20]

Nikt nie zastanawia się a co po próbie samobujczej ? Co się dzieje z takim człowiekiem nie wolno takiego faktu pozostawiać samemu sobie nikt nie targa się na własne życie nie przeżywając czegoś co pozwoliłona wykonanie takiego czynu. Moje próbu samobujcze odbywały się skrycie nikt o nich nie wiedział łykałem sporą ilość srodków psychotropowych i zapijałem alkoholem ile wlezie miałem nadzieję że zatrzyma mi się ośrodkowy układ nerwowy jak wyczytałem gdzieś w ulotce. Budziłem się nieźle otumaniony o swoich wyczynach przez lata z nikim nie rozmawiałem nawet sam w stosunku do siebie nie chciałem się przyznać nie nazywałem tego samobujstem po prostu mówiłem sobie że było tak źle i chciałem przestać istnieć. Z przed tego całego piekła samobujstwo było dla mnie czymś chaniebnym. Nie myślę tu że źle sądze o takich ludziach tylko chańbą było wykonanie czegoś takieo w stosunku do siebie samego.

[F20]

Leczysz się regularnie?

Swoją drogą mam marzenie że to całe piekło zasponsorwało mi jakieś skończone bydle poczym tuczyłem się psychotropami i opanowywałem schizofrenię w której miałem takie podrażnienia nerwowe wypalające człowieka.

[Pelle Ohlin]

Jestem na tym forum nowy... Od początku rzuciło mi się w oczy, że sporo tutaj tematów dotyczących śmierci... Samobójstwa... Na etapie, na jakim znajduję się obecnie nie czuję się nawet za bardzo na siłach zagłębiać w ich treść...
Przeczytałem jedynie pierwszy z brzegu post w tym wątku i uznałem, że to chyba najlepsze miejsce, by coś spróbować napisać...
Przeraża mnie to pragnienie samounicestwienia... To z jednej strony... Ale z drugiej, myśl o końcu ostatecznym wydaje się w konfrontacji z natarczywą i bezlitosną rzeczywistością czymś kojącym...
Tak jakby przebijała się też przez to wszystko świadomość, że jedynym wzniosłym aktem, na jaki można się jeszcze zdobyć, jest właśnie akt odebrania sobie życia...
Brakuje sił do walki z tą wszech otaczającą pustką... A i sposoby mające na celu jej wypełnienie się powoli wyczerpują...

[F20]

Różnie ludzie mają w swoich główkach u mnie tli się "skończyć to wreszcie skończyć i iść w siną dal" ludzie chorzy na schizofrenię mają takie stany które ich wpędzają do grobu. Tu nie chodzi nawet o problemy ale o jakoś życia.

[cezary123]

Ale z drugiej, myśl o końcu ostatecznym wydaje się w konfrontacji z natarczywą i bezlitosną rzeczywistością czymś kojącym...
Tak jakby przebijała się też przez to wszystko świadomość, że jedynym wzniosłym aktem, na jaki można się jeszcze zdobyć, jest właśnie akt odebrania sobie życia...

Odebrania sobie siebie. Nie wiem czy zdajesz sobie sprawę co to oznacza tak naprawdę.
Jedyną wzniosłą rzeczą w tym materialnym bezosobowym Wszechświecie jest samoświadomość i własne istnienie człowieka.
Spokojnie. Jak będziemy 90-letnimi starcami to wtedy śmierć sama nas wykiwa.
My nie musimy zawczasu siebie tracić.

[Agni]

Trzeba się bić o życie w każdej chwili. Mówię to teraz bo kiedyś takie ostateczne myśli miałam... Ile rzeczy mnie od tamtej pory spotkało dobrych i złych nawet nie pamiętam.... Pamiętam że żal mi było wtedy tylko tego dobra, które może mnie ominie jeśli nie będę ze sobą o to życie walczć...... Umrzeć zdążymy na pewno, sami przecież nie wiemy kiedy.... Liczy się następny przebyty dzień i czekanie aż pojawi się nadzieja.... Nie warto sobie odbierać szansy.

[F20]

Trzeba się bić o życie w każdej chwili. Mówię to teraz bo kiedyś takie ostateczne myśli miałam... Ile rzeczy mnie od tamtej pory spotkało dobrych i złych nawet nie pamiętam.... Pamiętam że żal mi było wtedy tylko tego dobra, które może mnie ominie jeśli nie będę ze sobą o to życie walczć...... Umrzeć zdążymy na pewno, sami przecież nie wiemy kiedy.... Liczy się następny przebyty dzień i czekanie aż pojawi się nadzieja.... Nie warto sobie odbierać szansy.

jeśli CIę napotykały żeczy dobre i złe to byłaś na dobrej ścieszce mnie ktoś wpieprzył na ścieszkę którą nigdy nie chcielem podąrzać zapchał kopniakami daleko a teraz okazuje się że trzeba zawracać i keidy będę na punkcie startu to będę uschyłku życia tylko muszę wracać ścieszką tą niechcianą czyli cały czas iść tą pieprzoną drogą.

[Pelle Ohlin]

Na pewno macie sporo racji, gdy piszecie, że o życie trzeba walczyć... Że trzeba walczyć o siebie...
Ale może jest właśnie tak, że w Waszych życiach coś pozytywnego ma się jeszcze szanse wydarzyć...
Moje życie to już chyba tylko odległe wspomnienie... Kiedy czułem, że rzeczy wokoło mają sens...
Obracam się pośród nicości... Czegoś rozpaczliwie szukam... I nie znajduję... Chwytam zaledwie jakieś marne okruszki... Boli też to poczucie, że do życia już się kompletnie nie nadaję... Jest wiele rzeczy, które chciałbym zrobić... Ale przerasta to już moje możliwości... Czuję się zepchnięty poza margines społeczeństwa... Nie potrafię tak...
Starość... Czekać na nią...? Ze świadomością, że będzie już tylko w jedną stronę... Gorzej wciąż i gorzej... Konsekwentnie pogarszająca się jakość bezcelowej egzystencji...
Może też właśnie o ostatki godności tutaj chodzi...
O odwagę przeciwstawienia się nieuchronnemu... Jakkolwiek paradoksalnie by to nie zabrzmiało...
I ten ogrom nagromadzonych emocji... One są... Potrzebują ujścia... Może to także przez szacunek dla tychże emocji... W sytuacji, gdy otoczenie wydaje się je kompletnie bagatelizować...