Ryzyko nawrotu choroby

[Petruccio]

Każdy przypadek jest inny i myślę że chyba błędem jest sugerowanie komuś czy powinien brać leki czy też nie,opierając się na własnych doświadczeniach

Też tak myślę.

[Joanna_s]

Joanna_S, to że Tobie nie zaszkodziło odstawienie leków, nie znaczy, że tak będzie z innymi- każdy jest inny.

W związku z tym, że psychotropy korzystnie wpływają na działanie mózgu, po zaprzestaniu ich brania możliwy jest nawrót. Bo według mnie psychoza ma przede wszystkim podłoże biologiczne. Oraz psychologiczne.

Oczywiście, że każdy jest inny. Jednak - wbrew dominującemu w tym wątku poglądowi - możliwe jest wyjście z leków. Dotychczas nie udowodniono istnienia biologicznego podłoża psychozy, to jest tylko teoria/hipoteza.

Joanna_S od jak dawna nie bierzesz leków, że tak tym się chwalisz?

Ja zaliczyłam nawrót po ponad roku.

Ja się niczym nie chwalę. Ja się tylko gorąco przeciwstawiam ortodoksyjnej "prolekowej" filozofii, którą można podsumować tak: "Jeśli zdiagnozowano Ci schizofrenię, to musisz brać leki tak długo, jak zaleca to psychiatra". Leków nie biorę od ponad miesiąca.

Nie doradzaj innym, jak mają odstawiać leki. Zwłaszcza jak je długo biorą i dobrze się czują.

Bo w ten sposób możesz im tylko zaszkodzić... A 100 mg, które bierze Piotrek123, to bardzo mało.

Na pewno gdyby zaliczył nawrót musiałby brać końskie dawki leków, a wtedy ryzyko skutków ubocznych byłoby wielkie.

Nikomu nie życzę nawrotu.

Źle zrozumiałam Piotrka123, bo po przeczytaniu jego pierwszego postu pomyślałam, że chce wyjść z leków. Jednak ten wątek mogą czytać osoby, które chciałyby odstawić leki. Warto, aby takie osoby wiedziały, że najlepiej jest je odstawiać stopniowo. Nikogo do niczego nie namawiam, ale uważam, że to ważne, by każdy wiedział, że można radzić sobie bez leków. W Polsce ten fakt jest z reguły przemilczany przez psychiatrów i innych "ekspertów".

Czy w razie nawrotu Piotrek123 musiałby brać "końskie dawki leków" ? Nie wiem, skąd się bierze Twoja pewność ... Cóż, mnie jeden psychiatra, jegomość z tytułem doktorskim, straszył nawet, że jeśli dostanę nawrotu, może będą zmuszeni robić mi elektrowstrząsy. Na szczęście niełatwo mnie wystraszyć, a straszenie pobudza u mnie nawet ducha przekory.

[Joanna_s]

Tworząc ten wątek,chciałem tylko się dowiedzieć czy ktoś z was POMIMO BRANIA LEKÓW,i tak długiej remisji,miał nawrót choroby.Nie zamierzam przerywać leczenia,tymbardziej że drugi nawrot jaki miałem nastąpił po półrocznym okresie nie przyjmowania leków.
Niepotrzebnie chyba wspominałem o tym kilkudniowym odstawieniu solianu...

Z pewnością wielu osobom udaje się skutecznie odstawić leki i do końca życia zapomnieć o nawrotach,u innych z kolei choroba prędzej czy później daje o sobie znać.
Każdy przypadek jest inny i myślę że chyba błędem jest sugerowanie komuś czy powinien brać leki czy też nie,opierając się na własnych doświadczeniach

Ja nie sugerowałam Ci, że powinieneś przestać brać leki. Po przeczytaniu Twojego pierwszego postu myślałam, że chciałbyś z nich wyjść. Na przyszłość będę, oczywiście, najpierw czytać wszystkie posty w danym wątku ...

[moi]

Dotychczas nie udowodniono istnienia biologicznego podłoża psychozy, to jest tylko teoria/hipoteza.

Podobnie jak hipotetyczne jest założenie o psychologicznych uwarunkowaniach schizofrenii.

Nikogo do niczego nie namawiam, ale uważam, że to ważne, by każdy wiedział, że można radzić sobie bez leków. W Polsce ten fakt jest z reguły przemilczany przez psychiatrów i innych "ekspertów".

Joanno, niektórzy mają tylko jeden epizod w życiu. Inni będą ich mieli wiele i tylko leki im pomogą. Nie stawiaj więc tak radykalnych wniosków.

Pozdrawiam.m.

[zelazny]

Biorę Klozapol z rana 50mg, 150mg na noc. Czułem się wspaniale i pomyślałem, że odstawię lek. W ciągu miesiąca powróciło wszystko. Nie mam zamiaru znów ryzykować.

[Joanna_s]

Joanno, niektórzy mają tylko jeden epizod w życiu. Inni będą ich mieli wiele i tylko leki im pomogą. Nie stawiaj więc tak radykalnych wniosków.

Pozdrawiam.m.

Żadnych "radykalnych" wniosków nie stawiam: fakt, że psychiatrzy "głównego nurtu" nie mówią o tym, że można radzić sobie bez leków, nie ulega dla mnie wątpliwości. Polska psychiatria jest bez reszty zdominowana przez "prolekową" filozofię. Dodam, że są osoby, które miały wiele epizodów, a mimo to odstawiły leki. Nie ma podstaw twierdzenie, że tym, którzy mają wiele epizodów, pomagają "tylko leki".

[mamuska]

'twoje zycie w twoich rekach' kazdy powinien sam decydowac co chce zrobic bo rozmawianie na temat odstawiac czy nie jest bez sensu.Mi psychiatra po 1 psychozie powiedzial 5lat no narazie grzecznie slucham i biore leki. Zobzcymy co bedzie po tych 5 latach.NA razie staram sie nie myslec, ale biore pod uwage ze bede brala cale zycie.

[moi]

Jak również nie ma podstaw twierdzenie, że terapia im pomoże. W przypadku omamów i urojeń (których Ty nie miałaś, więc nie bardzo wiesz o czym mówisz, bo tylko teoretyzujesz) jest ona bezużyteczna.

Pozdrawiam.m.

[Joanna_s]

Jak również nie ma podstaw twierdzenie, że terapia im pomoże. W przypadku omamów i urojeń (których Ty nie miałaś, więc nie bardzo wiesz o czym mówisz, bo tylko teoretyzujesz) jest ona bezużyteczna.

Pozdrawiam.m.

Miałam i omamy, i urojenia, i wspominałam o tym w innym wątku. Twierdzenie, że terapia jest "bezużyteczna" w przypadku omamów i urojeń, jest bezpodstawne. Jeszcze dziś wieczorem podam na forum szereg linków przeczących temu twierdzeniu.

[moi]

Jeśli są pisane w ramach nurtu zwanego "antypsychiatrią", to proszę - umieśc je w stosownym dziale:

http://zlisiecki.unixstorm.org/schizofr ... m.php?f=36

Pozdrawiam.m.

[Unknown]

Jeśli są pisane w ramach nurtu zwanego "antypsychiatrią", to proszę - umieśc je w stosownym dziale:

http://zlisiecki.unixstorm.org/schizofr ... m.php?f=36

Przecież antypsychiatria nie stosuje żadnych terapii i uważa, że umysł nie może być "zaburzony" czy "chory" więc nie wiem po co miałyby znajdować się w tamtym dziale. Ale co do zniesienia przymusu leczenia psychiatrycznego antypsychiatrzy mają 100% racji.

[moi]

Nie do końca jest tak jak mówisz - stosuje się jako np. terapię "pracę z głosami".
Są jeszcze inne pomysły - warto poczytać ten dział.

Pozdrawiam.m.

[Unknown]

Czytałam kiedyś i nie nazwałabym tego terapią.

[moi]

Jednak zwolennicy antypsychiatrii tak uważają.

Pozdrawiam.m.

[Unknown]

Trzeba się ich pozbyć jeśli przeszkadzają, a nie uczyć się jak takie głosy znosić.

[moi]

Ja jestem podobnego zdania, jednak antypsychiatrzy wybierają inne rozwiązania.

Pozdrawiam.m.

[ptk]

Minęło 7 lat od napisania tego wątku.Przez ten okres miałem jeden jednodniowy epizod psychotyczny - krótki ale wystarczył abym targnął się na swoje życie czego konsekwencją był miesięczny pobyt w psychiatryku i półroczne zwolnienie lekarskie w pracy.Pozostał też ślad w postaci blizn i nie wpełni sprawnej ręki.Po za tym jednym wydarzeniem będzie już ze 20 lat remisji.To dużo i oby tak dalej.

[ptk]

Te 20 lat nauczyło mnie wiele jak radzić sobie z chorobą i być zadowolonym z życia.Leki to tylko i wyłącznie zabezpieczenie przed psychozą,poza tym bardzo przeszkadzają w byciu szczęśliwym i trzeba bardzo rozważnie dobierać dawki.Moje zadowolenie z życia to stan w którym kontakty społeczne sprawiają mi radość,mogę pracować i spotykać się ze znajomymi bez stresu,lęków i czerpiąc całymi garściami od innych - to nie zasługa leków tylko wieloletnia praca nad sobą,wystawianie się na sytuacje przed którymi wcześniej uciekałem i uczenie się radzenia w nich aż do momentu kiedy zamiast budzić lęk zaczynają sprawiać radość.Sytuacja w której ktoś ucieka od normalnego życia zaszywając się w domu równocześnie łykając coraz to nowe pigułki z nadzieją że sprawią cuda to jakieś nieporozumienie.

[Digital]

Dokładnie tak, lekarstwa to wsparcie, ale pracować musi każdy nad sobą by móc wyjść z choroby albo w miarę normalnie żyć. Tyle, że bez lekarstw nie było by to możliwe, dlatego tak bardzo się cieszę, że żyję w obecnych czasach i w tym kraju gdzie lekarstwa są dostępne dla wszystkich chorych i potrzebujących, a ja nie jestem przypalany, podtapiany, zamrażany, lobotomiowany lub elektrowstrząsany.

[redaktor]

Dokładnie tak, lekarstwa to wsparcie, ale pracować musi każdy nad sobą by móc wyjść z choroby albo w miarę normalnie żyć. Tyle, że bez lekarstw nie było by to możliwe, dlatego tak bardzo się cieszę, że żyję w obecnych czasach i w tym kraju gdzie lekarstwa są dostępne dla wszystkich chorych i potrzebujących, a ja nie jestem przypalany, podtapiany, zamrażany, lobotomiowany lub elektrowstrząsany.

Ja co do nawrotu choroby ?. Nurtuje mnie jedno pytanie... czy, gdybym poprosił moją lekarkę o redukcję dawek leków, to jaka jest szansa, że moja przypadłość wróci ?.