Czytam właśnie

[Chłopiec Papuśny]

Harry Potter i wiezień Azkabanu.

[Chłopiec Papuśny]

Tropiciel śladów - James Fenimor Cooper Książka przygodowa, z początku lat 20-30 19 wieku. Bardzo fajna przygodówka o indianach i kowbojach

[Chłopiec Papuśny]

Skończyłłem czytać "Oko Jelenia - Droga do Nidaros" Andrzeja Pilipiuka. Zaczynam czytać "Opowieść wigilijną" - Dickensa.

[Chłopiec Papuśny]

Przerobiłem "Opowieść wigilijną". Fajnie było coś przeczytać co się wcześniej oglądało. Film nie oddaje w pełni tego co jest w książce, zresztą który film to oddaje. :-) Teraz na warsztat wziąłem "Serce" - Edmondo De Amicis. Powieść dla młodieży z 1886 roku :-D

[Walet Pikowy]

W końcu skończyłem Michael Argyle "Psychologia stosunków międzyludzkich".Sporo wartościowej wiedzy,też jest trochę o chorobach psychicznych i schizofrenii.Można dzięki niej bardziej zrozumieć postawy ludzi w interakcjach.Umiejętności społeczne to baza funkcjonowania,naszych relacji,znajomości,przyjaciół,partnerów.Mogą je uczyć treningi TUS lub sama praktyka pod okiem trenera lub terapeuty.Jest w niej szeroki zakres wiedzy potrzebnej,by lepiej funkcjonować w pracy,społeczeństwie.Niekiedy książka może być zła,bo doda takiej sztuczności,braku spontaniczności więc lepsza jest taka opieka kogoś kompetentnego w tą wiedzę.Co ciekawe w tej książce piszę,że nawet nie wykwalifikowany terapeuta bywa lepszy tylko musi spełnić pewne kryteria.No same książki nie nauczą tych umiejętności tak jak książka nie nauczy pływać.Warto wychodzić z domu,bo na zewnątrz jest więcej wiedzy w trening umiejętności społecznych.

[Walet Pikowy]

Alan Aldridge "Konsumpcja".Bardzo ciekawa pozycja obrazująca konsumpcje od kuchni.Opisuję metody korporacji takich jak McDonald i Disneyland.Trochę jest o manipulacji reklamom.O problemach ludzi biednych i na co wydają pieniądze głównie.Ciekawy jest dział życie w społeczeństwie konsumpcyjnym,tam jest sporo o kulturze.

[unreal]

"Walden" Thoreau
mało się dzieje, ale dużo można przemyśleć

[Chłopiec Papuśny]

Harry Potter i Czara Ognia

[Walet Pikowy]

Uta Frith Autyzm wyjaśnienie tajemnicy.Szeroka wiedza zawarta o tym zaburzeniu rozwoju.Ciekawe,że chory na autyzm może się przez całe życie rozwijać jednak lepiej gdy to robi wcześniej.Interesujące jest stwierdzenie,że każdy facet ma coś z autyzmu.Warto wspomnieć,że jest tam o sawantach jednostkach wybitnych i jak powstaje ich geniusz.To,że kiedyś mniej diagnozowano autyzm,co nie oznacza,że było go mniej.Fascynujące są historię trzech osób w książce,nietypowe,poruszające i oddające coś niezwykłego w tym zaburzeniu.Osoby z autyzmem unikają kontaktu wzrokowego.Mają problem z mentalizowaniem.

Osobiście widziałem w życiu i miałem do czynienia,że wiedziałem,że te osoby mają autyzm było tych osób 4.Można powiedzieć,że podobnie jak w schizofrenii co przypadek to inny.

[hvp2]

Alan Aldridge "Konsumpcja".Bardzo ciekawa pozycja obrazująca konsumpcje od kuchni.Opisuję metody korporacji takich jak McDonald i Disneyland.Trochę jest o manipulacji reklamom.O problemach ludzi biednych i na co wydają pieniądze głównie.Ciekawy jest dział życie w społeczeństwie konsumpcyjnym,tam jest sporo o kulturze.

Brzmi ciekawie bardzo

Muszę na to zwrócić uwagę będąc w księgarni...

Ja od wczoraj czytam, a raczej próbuję czytać to:

"Spod zamarzniętych powiek" Adam Bielecki, Dominik Szczepański

http://kulturalnysklep.pl/SPOD/pr/-spod ... anski.html

Niestety, choć książka przeglądana w księgarni zapowiadała się dla mnie ciekawie, to jednak już w domu silnie mnie od niej "odrzuciło" już po kilkunastu stronach lektury... Nie wiem, czy przyczyną są tu bardziej cechy mojego schorowanego mózgu albo jakieś chwilowe przemęczenie, czy też jednak przyczyna tkwi w samej książce...

[Walet Pikowy]

Hvp ja ją znalazłem w bibliotece,nie warto chyba kupować.

[hvp2]

Hvp ja ją znalazłem w bibliotece,nie warto chyba kupować.

Przekartkować w księgarni zawsze warto, nic się tym nie ryzykuje...

Ja lubię takie tematy trochę z socjologii...

[dzwonkowy]

"Elektroniczne maszyny cyfrowe", książka autorstwa Paula Siegela. Wydanie z roku 1966!
Stare podręczniki do informatyki rządzą.
I wcale nie są nieaktualne, gdyż ogólna zasada działania komputera jest wciąż ta sama.
Oczywiście, nie zawiera ta książka informacji o nowych systemach i urządzeniach - o tym będę czytał później, gdy zdobędę solidne podstawy z książki, którą teraz czytam.
Stary podręcznik jest napisany tak, że laik zrozumie.
Wszystko szczegółowo opisane, łącznie z fizyczną budową różnych urządzeń i tego, jak się ta fizyka przekłada na informatykę.
Walczę z depresją popsychotyczną, czytając tę książkę.

[Walet Pikowy]

Baśnie Andersena.Fajnie było wejść w taki świat dziecka ponownie i żałuję,że jako dziecko tego nie czytałem.Gdybym miał dziecko obowiązkowo bym mu to czytał.Najbardziej ujęła mnie baśń o żołnierzu i choince.Co ciekawe teraz czytam z innej perspektywy inaczej bym czytał jako dziecko.W jeszcze aktywnej chorobie czytałem Szekspira Hamleta i była to trudna wtedy lektura,mój stan był poważny.Myślę teraz znowu to przeczytać w dużo lepszym stanie,ale nie żałuję przeczytanych książek w gorszym stanie,bo one mi dużo dały nie cofnąć się intelektualnie i coś robić z mózgiem.Jako dziecko praktycznie nie czytałem,wolałem podwórko i gry w domu,to nie były wtedy komputerowe.Przeczytałem w dzieciństwie jedną w podstawówce lekturę Leon Kruczkowski Niemcy i dużo lektur w liceum,w technikum jako nieliczny Qvo Vadis.Od liceum i korepetycji u pani profesor,która zachęcała mnie do czytania zacząłem więcej czytać i polubiłem.Na studiach z 4 książki przeczytałem,ale zdecydowanie więcej z tych tematów po ich przerwaniu.

[Walet Pikowy]

Ja lubię takie tematy trochę z socjologii...

Napisał to socjolog.

[cezary123]

Baśnie Andersena.Fajnie było wejść w taki świat dziecka ponownie i żałuję,że jako dziecko tego nie czytałem.Gdybym miał dziecko obowiązkowo bym mu to czytał.Najbardziej ujęła mnie baśń o żołnierzu i choince.Co ciekawe teraz czytam z innej perspektywy inaczej bym czytał jako dziecko.

Andersen cierpiał na depresję i inne zaburzenia. Moim zdaniem jego utwory powinni czytać tylko dorośli. Ja byłem dziwnie zdołowany, kiedy jako dziecko czytałem te baśnie. Za dużo w nich umierania. Piękne, ale niepokojące.

[cezary123]

Baśnie braci Grimm to już zwyczajne tortury i horror, Charlesa Perraulta to samo, ludowe baśnie jeszcze gorsze, bo zabobony, przemoc i ignorancja, magia i spirytyzm i jednym słowem niedoskonałość i zło.
Dzieci powinny czytać wesołe obyczajowe i przygodowe książki

[Walet Pikowy]

Według Ciebie Cezary jest złe uświadomić dziecko ze śmiercią?Poza tym dziecko powinno kształtować wszystkie emocje w sobie,te trudne też.Jak będzie się uczyło,że świat to utopia,a każdy człowiek to dobro wtedy będzie szalenie naiwne.I co z tego,że miał depresje i zaburzenia.Większość ludzi coś ma w sposób oczywisty.Lubisz Cezary idealizować świat,ludzi,robiąc ich bez wad.Rzeczywistość jest inna i też są trudne emocje,trudne momenty,trudne tematy tzw tabu,które trzeba przełamywać.

[cezary123]

Dobrze dzieci uświadamiać we wszystkim, ale skoro tego nie potrzebują nagle, to po co?
Mają długie życie...
Nie wiem nawet jak by to wyglądało w przypadku dziecka siedmioletniego leżącego w hospicjum. Zostało mu miesiąc życia. I co, studiować z nim literackie opisy umierania, katować go książką Bracia Lwie Serce, Tajemniczy Ogród, jakąś Polyanną itp. czy odwrócić uwagę od tego i czytać dowcipy i Wakacje Mikołajka? Nie wiadomo. To trudne sprawy.
Osobiście wolałbym, żeby moje dzieciństwo było weselsze niż było.

Andersen cierpiał na depresję i inne zaburzenia.

Hipochondrię, neurozy, fobie. Zaindukował mnie hipochondrią i wiele razy uważałem niepotrzebnie, że już idę na tamten świat.
Panicznie bał się pochowania żywcem i zawsze przy łóżku trzymał kartkę z napisem: "Ja tylko śpię".
Baśń o dwóch słowikach: nakręcanym i żywym, z których ten drugi skutecznie przy łożu starego chorego psychicznie cesarza łagodził mu paraliżujące objawy neurotyczne i depresyjne a może nawet głosy, powinna zainteresować psychiatrów
Ktoś umiera, wszystko zamarza, rozpaczliwie błądzi wzrokiem po otoczeniu w poszukiwaniu jakichkolwiek oznak życia, ciepłego ognika, którego mógłby uchwycić się jak tonący brzytwy. Rzeczywistość wokół niego kurczy się nieprzyjaźnie i zdaje się go pochłonąć. Paraliżują go ataki depresji i głosy. Nie są to wyrzuty sumienia, bo to dałby radę przytłumić. Są to nerwicowo przeżywane ponownie wszystkie złe, głupie momenty życia, bez wyjścia. Być może przekształcają się w halucynacje. Cały świat zamyka się w rozkołatanym umyśle, wszystko staje się mroczne i bez życia i nagle, gdzieś pojawia się jak gdyby z nieba jakaś żywa iskierka pochodząca z poza jego chorego świata. Niezależna, nie znająca tego wszystkiego, co się rozgrywa własnie w chorej głowie człowieka leżącego gdzieś w ciemnym kącie sali. Niebiański włos spuszczony mu z góry jako ostatnia deska ratunku, po którym można się wspinać i ocalić siebie. Ostatni błysk żywego ciepła w mroku ogarniającym ciało i duszę cesarza. Chory automatycznie wykręca twarz w kierunku tego słońca i chciałby za wszelką cenę podążyć ścieżką ratunku.

Potem objawy depresji ustępują i świat znowu "odmarza" i staje się zwyczajny.

Kaj i Gerda z Królowej Śniegu z szatańskim okruchem w oku człowieka zmieniającym go ze znajomego, przyjaznego w jakiegoś dziwnie obcego, złego, zdradliwego to też jakaś dziwna analogia do niepokojących sytuacji w scenach z życia osób chorych psychicznie, w których nagle ktoś znajomy jawi im się wrogiem, satanem, demonem albo oni sami rzucają się w niezrozumiałym ataku zła.

"Brzydkie kaczątko" - wyobcowanie, inność, napiętnowanie, samotność i późniejsza rekompensata - wielki sukces. Wszystko przez przyrodniczą pomyłkę, znalezienie się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie. Poza tym tajemnica własnej twarzy ujrzanej przypadkiem w kałuży wody. Rozdźwięk pomiędzy ciałem a duszą.

Mała Syrenka - spirytyzm i okultyzm. Poza tym cierpienie z powodu niespełnienia się seksualnego. Kobieta sparaliżowana. Odrzucenie, cierpienie, obsesja, wreszcie wybór swojego odejścia zamiast zemsty. Zakończenie metafizyczne, schizofreniczne.


Baśń "Nowe szaty cesarza" za to, to już oprócz przestrogi przed oszustami i megalomanią, literackie studium objawu schizofrenii zwanego "odsłonięciem". Jeszcze trochę i poddani by widzieli nagie myśli owego biednego króla
" Nie widzi swojej chwały bo albo za głupi albo nie nadaje się na swoje stanowisko" - co to przypomina? Nie depresję i głosy czasem?


Oczywiście Baśnie są piękne, pouczające i nie można tak jednostronnie ich interpretować. Życie ma wiele warstw. Nie można wszędzie spłycać do zaburzeń psychicznych.

W każdym razie dziecku choremu na schizofrenię nigdy bym nie czytał opowiadań o obłąkanych czy opętanych.

[Walet Pikowy]

Cezary mało jest schizofrenii dziecięcych wręcz to się raczej nie zdarza,to efekt dzieciństwa.Jak już chorują to nastolatkowie.Brak wcześniejszej edukacji u dziecka często powoduję choroby psychiczne.A myślę,że dużo mądrości jest w baśniach Andersena.Twoje interpretację są bardzo psychiatryczne,bo masz takie doświadczenia i też masz już inny wiek.Jako dziecko inaczej rozumie się pewne rzeczy i jak pózniej czytasz to też inaczej.Nawet Zbrodnie i Kare w pewnym wieku możesz ją rozumieć jako dobry kryminał.Myślę ,że oprócz czytania dziecku powinna być z nim rozmowa i jakby korekcja pewnych rzeczy,ale broń Boże nie narzucanie czegoś to bardzo trudne mieć inne zdanie i nie wykluczać zdania innego,które wcale nie odbiega od normy.Tak miałem na terapii w kwestii wiary,religii,bo też miałem taką jedną sesję.W przypadku dziecka ,to jest słuchanie co ma do powiedzenia.