Kiedy ostatni raz płakaliście i dlaczego?

[miś wesołek]

Jednym z nielicznych, na których się wzruszyłem tak, że mi się oczy zaszkliły była nie tak wcale niedawno "Magnolia". Kapitalne zakończenie i piosnka. Polecam.

A jeśli chodzi o temat, to nie powiem, bo się wstydzę. W końcu jestem mężczyzną i muszę trzymać jakiś poziom.

[Mariii]

Ostatnio płaczę niemal codziennie.
Nie mam już siły sztucznie się uśmiechać i zagryzać ból...
Przytakiwać, że jest dobrze, kiedy każdy dzień pogarsza moją sytuację

[Fujikoo]

Ja płaczę z reguły rzadko. Ostatnio kiedy było mi źle zaczęłam czytać Pismo Święte i płakałam ze wzruszenia.

[Majałza]

Ja płaczę rzadko.
Czasem, kiedy już nie wytrzymuję napięcia, zamykam się w łazience i strasznie rozpaczam przez jakiś czas, aż rozboli mnie głowa, wtedy przestaję.
Gdy nie mogę przestać, wtedy biorę dodatkową dawkę leku.
Boję się długo płakać, bo czuję, że coś niedobrego dzieje się z moim umysłem.
Z doświadczeń mojej mamy i babci wiem, że długotrwały, codzienny płacz może doprowadzić do tragedii.
Moja babcia skończyła samobójczą śmiercią, a mama popadła w schizofrenię.
Czasem można sobie popłakać, ale koniecznie trzeba wiedzieć, kiedy przestać.

Dużo płakałam po śmierci taty i potem w rok po pogrzebie...tęsknię.

[Majałza]

Ostatnio płaczę niemal codziennie.
Nie mam już siły sztucznie się uśmiechać i zagryzać ból...
Przytakiwać, że jest dobrze, kiedy każdy dzień pogarsza moją sytuację

Nie zostawaj sama ze swoim smutkiem i bólem, poproś o pomoc, choćby lekarza.
Pozdrawiam Cię serdecznie.

[Majałza]

Przed chwilą skończyłam oglądać film "Plac Zbawiciela"- cały przepłakałam. Jakby wydarzenia rozgrywające się w filmie dotyczyły mnie osobiście. Bardzo smutny film

Właśnie obejrzałam ten film.
Marne życie podobne do mojego, przejmujący obraz.
Jednak uświadomiłam sobie, że ja to mam jeszcze dobrze, bo mam przynajmniej kochającą mamę i miałam kochającego tatę, no i trudnych, ale miłosiernych teściów, oni nie daliby mi tak skończyć, jak bohaterka filmu...
mam nadzieję...

[tajemniczy personel]

Hmm mysle że dramat(chor. psych.) bierze się z nie zrozumienia i błędnego pojmowania rzeczywistosci.A może jest odwrotnie...?

[Mariii]

Dobrze pojmujemy rzeczywistość, ona jest, w większości negatywna.

[eN]

Jeśli już to dramat bierze się z rozmyślania nad rzeczywistością. Stąd czasami mam wrażenie, że lepiej by było, gdyby jednak Bóg istniał (ktoś znany nawet kiedyś powiedział, że gdyby Boga nie było, to należałoby Go wymyślić), bo nadzieja nie z tego Świata jest zawsze nadzieją utopijną, a zatem pokonującą wszelkie ludzkie trudności.

[Jeżyk]

Wrócę do tematu płakania- wczoraj w nocy płakałam po tym jak kolejny raz objadłam się przed snem, i moja waga znowu skoczyła do góry.

[Emocja]

dzisiaj z bezradnosci,mam mysli samobojcze i boje sie ich

[Kamil Kończak]

A mnie najbardziej boli,że nie potrafię płakać.Niczym głaz.Całe życie moje emocje były płytkie a kiedy czułem smutek paradoksalnie cieszyłem się,że coś głęboko przeżywam.Całe moje życie to walka o głębie.

[Mariii]

A mnie najbardziej boli,że nie potrafię płakać.Niczym głaz.

Zazdroszczę Ci.

A ja znowu sobie popłakuję przy pewnej piosence, która będzie ostatnią usłyszaną przeze mnie nutą, jeśli się kiedyś, w końcu zdecyduję odejść z własnej ręki...

[Kamil Kończak]

Nie ma czego zazdrościć.Dziwne te Twoje zdanie.Chciałabyś żyć w emocjonalnej Pustce,wręcz Próżni?Nic przyjemnego.Równie dobrze mógłbym napisać, że dobrze mieć głosy bo to niezła jazda,coś się dzieje i ma się towarzystwo.To nie jest tak,że nie potrafię się wzruszyć.Kiedy oglądam jakiś film czy słucham piosenkę potrafię się popłakać.Jednak to są filmy czy muzyka.One są tak skonstruowane,że wyciskają łzy.Są często na to nastawione.W życiu mi się nie zdarza.Nie chcę aby wzruszała mnie sztuka tylko rzeczywistość...

[małomówiąca]

A masz szanse na wzruszające bodźce w rzeczywistości, Irish? W samotności, w czterech ścianach, powodów do wzruszeń niełatwo się doszukać.

[Kamil Kończak]

Z tymi bodźcami to prawda ale tylko częściowa.

[milcząca czarna mery]

Płakałam dziś, bo anioły mi powiedziały, że jestem nic nie wartym ścierwem, rodzina mnie wyrzuci z domu i niechybnie umrę z głodu pod jakimś mostem, jestem przerażona.

[asthar]

Ja już nie płaczę przez duchy. Robię się przez nie nadwrażliwa i płaczę potem z byle powodu. Dziś przyjaciel napisał że nie ma ochoty na rozmowe ze mną i becze caly dzien jak idiotka. Czesto placze, ale glownie w samotnosci, gdy nikt nie widzi.

[Emocja]

Mariii,ze tak powiem nie olewaj z tym odejsciem,ja juz Ci to wybije z glowy

[marek-sportowiec]

Raz się śmieję, a raz płaczę! Dziwny nastrój!