Co trzeci Polak nie chce schizofrenika za sąsiada i przyjaciela

[Digital]

Moje życie również jest takie jakie sobie wymarzyłem i też jestem za to wdzięczny Bogu. Najważniejsze to być szczęśliwym ze sobą. Nie chcę żadnych zmian, tak jak jest jest doskonale.

[Dobro]

Co trzeci Polak ma schizę.

[Digital]

Dokładnie albo depresję i nie tylko chyba Polak. Japończycy to chyba każdy drugi jest chory na pracoholizm i prawie każdy ma myśli samobójcze.

[Catastrophique]

Mysle, Digital, ze nigdy nie miales okazji sprobowac alternatywy wiec Cie do niej nie ciagnie, albo byla to jakas namiastka lub cos nieprzyjemnego przez co straciles zaufanie do ludzi. Wiele lat bylem na takim samym etapie. Duzo tracisz.

[Digital]

Nie straciłem zaufania do ludzi, ja go po prostu nigdy nie miałem.

[Catastrophique]

Musial byc tego jakis powod. Nie rodzimy sie z uprzedzeniem do ludzi. Ja stracilem zaufanie na poczatku szkoly podstawowej, odzyskalem ponownie w wieku 26 lat.

[Digital]

Taki się urodziłem, nigdy nikomu nie ufałem, zawsze trzymałem dystans. Jak miałem 3 latka nigdy nie bawiłem się z rówieśnikami, byłem ponad to, wolałem obserwować z daleka i szybko traciłem zainteresowanie. Gdy znajdowałem się w grupie rówieśników bez problemu zdobywałem pozycję lidera tyle, że nie było mi to do niczego potrzebne. Od dziecka wiedziałem, że jestem sam, że każdy i zawsze jest sam, a to co mnie otacza to tylko iluzja i złudzenie. Oczywiście jako dziecko nie umiałem tego ubrać w odpowiednie słowa, ale w czasie kryzysów gdy dokonywałem retrospekcji czasowych wszystko dokładnie przypominałem i analizowałem. Najdalej sięgam pamięcią koloru mojego wózeczka i drewnianych samochodzików którymi się bawiłem siedząc w nim. Dużo bardziej interesowały mnie one niż otaczający świat.

[Trickster]

Nie straciłem zaufania do ludzi, ja go po prostu nigdy nie miałem.

Ja mam tak samo, po co uwidaczniać się przed ludźmi, skoro później to wykorzystają na twoją niekorzyść( co innego najbliższa rodzina, czy dziewczyna). Ludzie zawsze będą nas gorzej traktować, nie akceptować, bo jesteśmy F20:) To normalne że każdy boi się tego, czego nie rozumie, a ludzie nie chcą rozumieć, chcą tylko być lepsi od drugich.

[Digital]

Z rodziną to też nawet na zdjęciach kiepsko się wychodzi. Dziewczyna to co innego, jak trafisz na fajną dobrą i wartościową to dopiero czujesz że żyjesz.

[Spokojny80]

Kiedyś dziewczynie takiej powiedziałem, że choruję na schizofrenię od bardzo dawna to się zaraz mnie zapytała: "ale mnie dziś nie zabijesz, prawda?" Dosyć szybko się pozbierała tego wieczoru, nawet soczku nie dopiła, więcej jej nie widziałem, a mój telefon zablokowała.

Poco jej o tym mówiłeś.Takich rzeczy się nie mówi.Bierzesz leki,leczysz się i nie jesteś zagrożeniem,nikt nie musi wiedzieć że masz schizofrenię.

[Spokojny80]

Kompletna bzdura. Jesli zyjesz z ludzmi w zgodzie, nie zachowujesz sie dziwacznie i odpychajaco, beda do Ciebie mili, niewazne czy jestes alkoholikiem czy schizofrenikiem. U mnie wie cala ulica i spora czesc miasta, nigdy nie mialem zadnych nieprzyjemnosci.

To dlaczego do pracy przyjmą i będą tolerować alkoholika, a schizofrenika już nie, chociaż się leczy? no chyba, ze do pracy chronionej, za parę groszy...

Nie trzeba się w pracy przyznawać do choroby,chyba że w zakładzie pracy chronionej gdzie każdy jest na coś chory i dużo jest osób ze schizofrenią.

[1st_gen]

Tylko 26 proc. Polaków akceptuje możliwość, aby ich bliskim sąsiadem była osoba mająca rozpoznanie schizofrenii, a przyjaciela z taką diagnozą zaakceptowałoby 30 proc. z nas. Z kolei pracować z taką osobą zdecydowałoby się... jedynie 17 proc.

Powiem że to samo jest na Białorusi. Nikt nie chcę mieszkać czy pracować razem z osobą chorą psychicznie. Jedyne wyjście to nikomu nie opowiadać o swojej chorobie.
Kiedyś uczesniczyłem w międzynarodowym spotkaniu o temacie pomocy ludziom chorym psychicznie. Występował przewodniczący domów-klubów co pomogają ludziom cierpiącym na różne choroby psychiczne w całej Finlandii. I jego bardzo niepokoiło że w całym jego kraju prawie nikt nie chcę mieszkać z osobą chorą psychicznie. Nie tylko w Polsce nie toleruje się schizofreników. To ogólnoświatowy problem. Chociaż Pani z Holandii opowiadała że w jej kraju ludzie są bardziej mili i nawet pomogają w poszukiwaniu pracy i chętniej pracują czy mieszkają razem z osobami chorymi psychicznie.

[zacziszor]

Bo w Holandi jest pewnie tych chorób od zioła itp. ze ludzie są bardziej tolerancyjni.

[Catastrophique]

I dlatego będziecie samotni i nieszczęśliwi. Na własne życzenie.

[Catastrophique]

Kiedyś dziewczynie takiej powiedziałem, że choruję na schizofrenię od bardzo dawna to się zaraz mnie zapytała: "ale mnie dziś nie zabijesz, prawda?" Dosyć szybko się pozbierała tego wieczoru, nawet soczku nie dopiła, więcej jej nie widziałem, a mój telefon zablokowała.

Cool story, bro'.
Bogata wyobraźnia .

[AcidHouse]

Jeśli tak było, to niezłą piczkę miał Digital

[FreshEscape]

"Bo w Holandi jest pewnie tych chorób od zioła itp. ze ludzie są bardziej tolerancyjni."

W Holandii pracuje prawie każdy, jest tam też ogromna grupa ludzi zaburzonych. Zwłaszcza pokłosie lat 70. Dzieci kwiaty i narkotyki zrobiły swoje to fakt. Nawet jest określenie na takie osoby, określenie oznaczające osobę lekko chorą psychicznie i lekko upośledzoną psychicznie. Ale w Holandi tacy ludzie bez problemu pracują, mało tego żenią sie, mają dzieci, jeżdżą samochodami, mają kredyty na domy.

Tolerancja w Holandii w porównaniu z polską to w ogóle inny wymiar. Chociaż i w Polsce nie jest tak żle, jak sie ktoś leczy.

[amigo]

Załóżmy że jestem zdrowy i miałbym do wyboru mieszkać w jednym bloku ze Schizofrenikiem czy z alkoholikiem / facetem znęcających się nad rodziną... To wybrałbym Schizofrenika.

[Digital]

Cool story, bro'.
Bogata wyobraźnia .

Niestety, historia z życia wzięta. I nic w tym nie ma dziwnego, że się nas ludzie boją. Mało to było historii z nami w roli głównej? Zazwyczaj bardzo krwawych i równie makabrycznych. Polecam zobaczyć film Głosy. Ludzie to oglądają i biorą sobie do serca.

[amigo]

Schizofrenicy to fajne chłopaki...
Może 1 na 10 to agresywny, nie miły typ.
Reszta z jaka się spotkam to bardzo mili, mądrzy ludzie.
Jak bierzemy leki. To jesteśmy częściej bardziej normalnie niż niektórzy - potencjalnie zdrowi.

Więc nie ma co się przejmować.