ja to wam zazdroszczę

[emilian]

mam stwierdzoną schizofrenię paranoidalną, ale nie potrafię po prostu nie potrafię myśleć, że to schizofrenia. Oczywiście w życiu codziennym udaje, że to schizofrenie, a tak naprawdę to cały czas sobie myślę, że .... no właśnie nawet mi się nie chce o tym pisać

[Jaskolka]

to nie pisz, Jak będziesz gotowy to napiszesz. A teraz pisz co masz na myśli z takich swobodnych przemysleń.

[Police]

mam stwierdzoną schizofrenię paranoidalną, ale nie potrafię po prostu nie potrafię myśleć, że to schizofrenia. Oczywiście w życiu codziennym udaje, że to schizofrenie, a tak naprawdę to cały czas sobie myślę, że .... no właśnie nawet mi się nie chce o tym pisać

cała polska ma. dlatego będziemy mieć 2 holocaust.

[BuffProof]

Przez długi czas odrzucałem diagnozę i wmawiałem sobie, że to coś innego ale nie schiza, bo gdzie ja bym miał schizę. Trzeba się pogodzić z diagnozą, to nie wyrok, można z tym żyć w miarę normalnie.

[emilian]

z takich swobodnych przemyśleń to chyba takie, że jakbym był egoistą to popełniłbym samobójstwo, żyję jakby za karę, uważam, że w świecie nie ma nic fajnego, czasami myślę o nieistnieniu, że to musi być super. Myślę, że nawet jakbym nie zachorował to bym sobie w życiu nie poradził, myślę nad swoją przeszłością i nie wiem jakby należało żyć, żeby było dobrze. Nie mógłbym być w życiu silnym, mam uraz do siły... potrzebuje być słabym. Czasami marzę o śmierci w obliczu najmniejszych problemów

[Jaskolka]

... potrzebuje być słabym. Czasami marzę o śmierci w obliczu najmniejszych problemów

Może marzysz o śmierci bo nie akceptujesz siebie takiego jakim jesteś. Na przykład to stwierdzenie ,,potrzebuje być słabym'' Nie wiem jak u Ciebie. ale ja czująca się najlepiej na końcu, mam stwierdzony ,,brak ambicji'' przez psychologa już ponad 10 lat temu. I dostrzegam tych na końcu, wspieram ich., bo mam taką potrzebę i siłę. Los mnie tak obdarzył i w połączeniu z moją empatią doskonale się czuję właśnie wśród osób słabych. Nie myl tego z niskim poczuciem wartości, to akurat wypracowałam i wszystko jest na swoim miejscu. Moja córka kiedyś szła ze mną, ja byłam po zatorze i sunęłam ociężale nogami i sapałam, kilka razy się zatrzymywałam. A w oddali zobaczyłam starszego szarego mężczyznę i ulitowałam się nad nim i wyraziłam to głośno słowami. A moja córka obok mnie zakrzyknęła, mamo ! ty ledwo idziesz a współczujesz innym ludziom.
Raz doświadczyłam cudu, bo tak właśnie szłam ledwo i z wysiłkiem na pociąg i też mijając jakiegoś biednego pijanego człowieka pomodliłam się za niego. Następną rzeczą jaką zapamiętałam to budynek PKP a byłam od niego z 200metrów kiedy mijałam tego człowieka. Zajęło by mi to z 15 min żeby dojść do stacji. Moja córka wyszła mi na przeciw, i mnie nie spotkała a ja już byłam na miejscu.
Pozdrawiam, i pisz

[emilian]

A nie jest to Jaskolka tak, że mamy ograniczone zasoby litości przez co jest lepiej zachować litość na bliskie osoby a nie takie zupełnie obce?