Zaproszenie do udziału w projekcie - Warszawa

[katarzynakrzykowska]

Szanowni Państwo,

Nazywam się Katarzyna Krzykowska i jestem Doradcą ds. Zdrowienia i Wsparcia. Właśnie ruszył nowy projekt na terenie Warszawy dla osób z zaburzeniami psychicznymi. Jest to projekt mający na celu deinstytucjonalizację. Nie chcemy, aby nasi uczestnicy trafiali do szpitali i byli hospitalizowani. Dlatego oferujemy aktywizację i wsparcie, którego celem jest poprawa jakości życia.

W tym projekcie patrzymy na uczestnika całościowo. Nie będziemy skupiać się na samej diagnozie, ale na wszystkich aspektach życia takich jak np. relacje z innymi ludźmi, hobby oraz sytuacja: mieszkaniowa, zawodowa, finansowa.

Nasze wsparcie oferujemy również w czasie wizyt domowych. Dlatego jeżeli nie wychodzisz domu, czujesz się samotny i chcesz z kimś porozmawiać o swojej sytuacji to wystarczy, że zadzwonisz do mnie: 533 399 192, lub napiszesz emaila: katarzyna.krzykowska@drewnica.pl w celu umówienia się na wizytę domową. Pracuję od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00 - 15.30 i w tych godzinach można ze mną się kontaktować.


Jedynym wymogiem projektu jest pełnoletność oraz diagnoza zaburzenia psychicznego (może być wypis ze szpitala). Jestem Doradcą ds. Zdrowienia i Wsparcia pracującym na Pradze Północ. Oznacza to, że szukam uczestników głównie z tej dzielnicy, ale również może być to Praga Południe. Jeżeli jesteś z Woli, Targówka, Bródna to również zachęcam do kontaktu - wskażę Ci tamtejsze punkty konsultacyjne.

Jeżeli poza zaburzeniem psychicznym masz również orzeczenie o niepełnosprawności intelektualnej to warto udać się do Stowarzyszenia Otwarte Drzwi. Więcej informacji i kontakt do tamtejszego Doradcy znajdziesz tutaj: www.otwartedrzwi.pl/pkd .

Jeżeli jesteś ciekawy co konkretnie oferuje nasz projekt, jakie grupy wsparcia, warsztaty i usługi będą dostępne dla uczestników to zachęcam do zapoznania się z naszymi ulotkami poniżej.

Ulotka dla osób z zaburzeniami psychicznymi:

https://www.fotosik.pl/zdjecie/2d03ab2c49264af9
https://www.fotosik.pl/zdjecie/d9e71a7a161af0b6

Ulotka dla osób z zaburzeniami psychicznymi i niepełnosprawnością intelektualną:

https://www.fotosik.pl/zdjecie/9667ca600d508476

[hvp2]

I to tak bez żadnej łapówki można się do czegoś takiego zapisać???

Bez żadnego dyskretnego poparcia z gabinetu prywatnego???

Hm...
Jeśli tak to... Warszawa po raz kolejny oderwana od reszty kraju...

[katarzynakrzykowska]

Tak! Udział w projekcie jest bezpłatny i dobrowolny. Zapraszam!

[Terencjusz 34]

Dlaczego tylko Warszawa wchodzi w grę? Przydało by się takie wsparcie również w innych rejonach Polski, a takowego nie ma albo jest symboliczne. Chory jest skazany sam na siebie..

[katarzynakrzykowska]

Jeżeli ten projekt się sprawdzi to w przyszłości będzie rozszerzany o kolejne miasta. Mamy nadzieję, że się uda!

Może koło Pańskiego miejsca zamieszkania otwiera się Centrum Zdrowia Psychicznego? Jest to nowa forma pomocy dostępna nie tylko w Warszawie, ale również w innych miastach.

Jeżeli chce Pan się dowiedzieć czym są Centra Zdrowia Psychicznego i jaką oferują pomoc to polecam przeczytać: https://www.zdrowie.abc.com.pl/aktualno ... 19972.html

Poniżej przeklejam listę miejsc objętych pilotażem Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego. Centra Zdrowia Psychicznego tworzone są przy następujących placówkach:

Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Centralny Szpital Kliniczny Uniwersytetu Medycznego w Łodzi - łódzkie
Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Nowej Dębie - podkarpackie
Regionalny Szpital w Kołobrzegu - zachodniopomorskie
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Radzyniu Podlaskim - lubelskie
Szpital Wojewódzki im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Łomży - podlaskie
Szpital Miejski Św. Jana Pawła II w Elblągu - warmińsko-mazurskie
Szpital Specjalistyczny Ducha Świętego w Sandomierzu - świętokrzyskie
Szpital Wolski im. Dr. Anny Gostyńskiej Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej (Warszawa) - mazowieckie
Wielospecjalistyczny Szpital Wojewódzki w Gorzowie Wlkp. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - lubuskie
Instytut Psychiatrii i Neurologii (Warszawa) - mazowieckie
„MEDISON” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Koszalin) - zachodniopomorskie
Specjalistyczny Psychiatryczny Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Suwałkach - podlaskie
Specjalistyczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnej im. Prof. Antoniego Kępińskiego w Jarosławiu - podkarpackie
Szpital Specjalistyczny im. Henryka Klimontowicza w Gorlicach - małopolskie
Mazowieckie Specjalistyczne Centrum Zdrowia im. Prof. Jana Mazurkiewicza w Pruszkowie - mazowieckie
Szpital Wojewódzki im. Św. Łukasza Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Tarnowie - małopolskie
Wojewódzki Szpital Zespolony im. L. Rydygiera w Toruniu - kujawsko-pomorskie
Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych „DZIEKANKA” (Gniezno) - wielkopolskie
Specjalistyczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Bielsku-Białej - śląskie
Szpital Specjalistyczny w Kościerzynie Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - pomorskie
Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Cieszynie - śląskie
Szpital Ogólny im. Dr Witolda Ginela w Grajewie - podlaskie
Samodzielny Publiczny Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Międzyrzeczu - lubuskie
Specjalistyczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Łodzi Szpital im. dr. J. Babińskiego - łódzkie
Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Bolesławcu - dolnośląskie
Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Chełmie - lubelskie
Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Hajnówce - podlaskie
Mazowiecki Szpital Bródnowski w Warszawie Sp. z o.o - mazowieckie
Szpital Uniwersytecki w Krakowie - małopolskie

[Słonecznik1]

Witam , może to fajna sprawa zależy co by się miało robić w ramach zajęć ale nie o tym chciałem mówić , w sumie to raczej pomocy u nas w kraju nigdy za wiele praktycznie bo system komunistyczny który myślał tylko o sobie doprowadził kraj na wielu płaszczyznach do niewydolności służba zdrowia w każdym razie jak byłem w szpitalu i po pewnym czasie znowu trafiłem do szpitala na ten sam oddzial to zwróciłem uwage że niektórzy to mieszkają tam . Czestodosyć młode osoby , taką dziewczynę 1 pamiętam nie będe z imienia wymieniał ... Rodzic nie chce jest schorzenie i wychodzi że osoba nie jakaś naprawde groźna tylko troche chora jest trzymana w szpitalu bardzo długi czas i w koło odsyłana przez rodzica . Ja tu nie pisze o sobie bo ja nie byłem czesto w szpitalu 3 razy i krótko nie o sobie chce pisać. Chciałbym by też w przyszłości ktoś takim osobom co mają życie jak w filmie Lot nad kukułczym gniazdem (nie do konca bo tam personel jest okrutny ) w Warszawie ok personel chodz coo ja ich tam znam dokladnie problemow nie mialem .Wiem że nasz kraj niema możliwości wszystko odrazu zrobić ale może nad takimi ludźmi ktoś by się pochylił.Nie mówie o osobach co nie wiedzą jak sie nazywają i robiących pod siebie.
Pozdrawiam powodzenia.

[piotrs]

co ty MATKO TERESO od SCHIZOFRENIKOW wiesz o zyciu
nie wiesz co to za choroba na SZCZESCIE
zyjemy na ZASILKACH 500zl lUB RENTACH 800zl
calkowicie niezdolni do pracy
NIEPELNOSPRAWNI
jesli chcesz nam pomoc to interweniuj do MZ aby wprowadzili nowe leki
moze czesc pojdzie do pracy
dzwon jakas ankieta do MZ

[hvp2]

zyjemy na ZASILKACH 500zl lUB RENTACH 800zl
calkowicie niezdolni do pracy
NIEPELNOSPRAWNI
jesli chcesz nam pomoc to interweniuj do MZ aby wprowadzili nowe leki

To nie jest kwestia wprowadzenia nowych leków, a już na pewno nie w każdym przypadku!

Moim zdaniem psychiatrzy powinni się dużo bardziej skupiać nad tym dlaczego dany pacjent choruje, a nie ograniczać się do jego obserwacji i pilnowania by stale brał leki.

[Meduzola]

Nie jestem coprawda zainteresowana, ale cieszy mnie fakt, że psychiatrzy ujawniają się publicznie, tak jak wczoraj na końcu Wiadomości psychiatra mówił o zaćmieniu księżyca i ludzkich zachowaniach. Coprawda krótko i oględnie, ale to duży krok do oswajania psychiatrii na tle społecznym.

[Catastrophique]

co ty MATKO TERESO od SCHIZOFRENIKOW wiesz o zyciu

A co Ty wiesz o autorce tematu i jej doświadczeniu życiowym?

nie wiesz co to za choroba na SZCZESCIE

Najprawdopodobniej, jest w temacie bardziej niz Ty,

zyjemy na ZASILKACH 500zl lUB RENTACH 800zl

Nie wszyscy, a jesli juz, to z wlasnego wyboru. Lenistwo, czasami obawy, nic wiecej.

calkowicie niezdolni do pracy

Bzdura. Jak wyzej.

NIEPELNOSPRAWNI

Najwyzej wycofani.

jesli chcesz nam pomoc to interweniuj do MZ aby wprowadzili nowe leki
moze czesc pojdzie do pracy

Leki nie beda zyc, pracowac i walczyc z choroba za Ciebie. Troche odpowiedzialnosci polecam.

[piotrs]

CO TY PIEPRZYSZ ktos z zewnatrz wie lepiej ode mnie co to za choroba
ja 8 lat w chorobie nadawkach mi n 1200 solianu /d
po kilku probach
napewno pomoze mi jakas aktywizacja czy psychoterapie
pukni sie w glowe

[Catastrophique]

Tak, dzięki kontaktowi z innymi pacjentami.
Wiele rzeczy by Ci mogło pomóc, ale Tobie się wydaje, że schizofrenicy to przypadek beznadziejny.
Jaki sposób myślenia, takie działanie. Czy raczej brak.

Poza tym, ta pomoc nie jest tylko skierowana Tobie.

[Makoto]

Milo, ze ktos interesuje sie naszym zyciem, a nie samym leczeniem. Choroba to jedno, ale tez czesto sa powazne problemy w roznych aspektach zyciowych, spolecznych. Czesto to one sa winne temu, ze ciezko wyjsc z choroby. W takim wypadku samo lykanie tabletek moze nie pomoc na tyle, zeby sie podniesc i ogarnac swoje zycie. Czynniki zewnetrzne odgrywaja tutaj duza role. Bo co zrobic z psychoza i do tego pokonac tak wielkie przeszkody, gdzie nawet zdrowy czlowiek lapie sie za glowe w sytuacji bez wyjscia. Aktywizacja, wsparcie DOBREGO psychologa, warsztaty czy jakas dobra rada co mozna by bylo zrobic w danej sytuacji jest potrzebna.

[Niemamnie]

Jakby nie kursy unijne ze stażem to nie miałbym środków do życia, bo na rencie nie da się przeżyć poza DPSem.

[katarzynakrzykowska]

jesli chcesz nam pomoc to interweniuj do MZ aby wprowadzili nowe leki

To nie jest kwestia wprowadzenia nowych leków, a już na pewno nie w każdym przypadku!

Moim zdaniem psychiatrzy powinni się dużo bardziej skupiać nad tym dlaczego dany pacjent choruje, a nie ograniczać się do jego obserwacji i pilnowania by stale brał leki.

Ten projekt właśnie różni się od Zespołu Leczenia Środowiskowego, czy spotkań z psychiatrą, tym że nie zamykamy się jedynie na kwestie leczenia farmakologicznego. W Polsce brakuje podmiotu, który by oferował ludziom odpowiednią siatkę wsparcia. Często ludzie nie wiedzą o dostępnych ofertach pomocy i najczęściej nie uzyskują indywidualnej oferty dopasowanej do ich możliwości i oczekiwań.

Ten projekt ma to zmienić. Wspólnie z uczestnikiem omawiamy i wyznaczamy cele w zależności od aktualnej sytuacji w jakiej ktoś się znajduje, omawiając to co jest ważne dla uczestnika i wspólnie dopasowujemy cele do możliwości i oczekiwań. Oznacza to, że nie dla wszystkich celem będzie podjęcie pracy, tylko może to być coś zupełnie innego. Nie chcemy się zamykać jedynie na kwestię pracy - skupiamy się na wsparciu całościowym począwszy od sytuacji mieszkaniowej, finansowej, społecznej, jak i na rozwijaniu zainteresowań. W naszym projekcie będą dostępne mieszkania chronione, grupy wsparcia dla rodzin, usługi np. prawnika, dietetyka, doradcy zawodowego, trenera pracy, lub innego specjalisty. Będziemy oferować warsztaty zdrowienia, grupy samopomocowe. W weekendy będzie otwarty Klub Pacjenta po to, aby uczestnicy projektu mogli wspólnie korzystać z oferty kulturalnej, która często jest nieosiągalna ze względu na niewystarczające finanse, lub lęk przed wyjściem.

Tym samym, moją rolą jako Doradcy ds. Zdrowienia i Wsparcia jest koordynowanie ciągłości wsparcia dla osób, które często po wyjściu ze szpitala zostają same ze swoimi problemami. Chcemy walczyć ze stygmatyzacją osób z zaburzeniami psychicznymi, włączać ich do sieci społecznych i aktywizować. Nie chcemy, aby osoby z zaburzeniami psychicznymi były wyłącznie biernymi odbiorcami zabiegów medycznych, "wiecznymi pacjentami" - mamy nadzieję, że nasze wsparcie i aktywizacja zmniejszy znacząco liczbę hospitalizacji.

Ważną rolę będą pełnić Asystenci Zdrowienia, którzy są również członkami zespołów terapeutycznych pracujących z uczestnikami projektu. Jest to wyjątkowo przydatna rola, ponieważ mogą oni pracować odwołując się do własnych doświadczeń, mają duże możliwości w zakresie motywowania do podejmowania leczenia oraz udzielania wsparcia emocjonalnego. Asystenci Zdrowienia mając doświadczenie własnego zaburzenia psychicznego będa mogli dzielić się nim z uczestnikami projektu.

Ja wierzę bardziej w pracę nad sobą. Taki projekt jak Pani, to lek na samotność, spotkania z innymi chorymi ludźmi. Wiele osób z tego korzysta, jak ma czas. Ale jest wiele osób, co nie ma czasu, mimo diagnozy.

Plus, że ogłaszają na forum internetowym - plus, ze takie spotkania są. Bo kto szuka pomocy, znajdzie.

Na codzień słyszę różne historie na temat personelu medycznego & zdaję sobie sprawę, że niestety wiele osób może być zniechęcona do poszukiwania pomocy. Mam jednak nadzieję, że moje wpisy tutaj sprawią, że może ktoś napisze, lub zadzwoni.

W tym projekcie jak już wspomniałam są osoby takie jak ja czyli Doradcy ds Zdrowienia i Wsparcia i Asystenci Zdrowienia. Słowo "zdrowienie" jest tu kluczowe. Odwołując się do terminologii używanej przez psychologię pozytywną należy to rozumieć jako wzmacnianie zdolności do prowadzenia „dobrego życia” i to mimo utrzymujących się objawów lub trudności. Po to wspólnie wytyczamy cele, aby uczestnik projektu wiedział dokąd zmierza - nie miał poczucia zagubienia czy dezinformacji.

napewno pomoze mi jakas aktywizacja czy psychoterapie

W każdej chwili może Pan zrezygnować z uczestnictwa. Proszę spróbować. Może utwierdzi się Pan w swoim zdaniu, ale co jeśli będzie odwrotnie?...

Mając na względzie takie głosy: „Przeszkadza to, że ludzie nie wiedzą co to są choroby psychiczne, mylą choroby psychiczne z upośledzeniem umysłowym, przeszkadza to, że inni traktują nas gorzej”, „Przeszkadza mi poniżające myślenie osób zdrowych o mnie, że jestem gorsza, nie mam zrozumienia nawet w rodzinie, w rodzinie czasem za dużo wymagają, nie słuchają.” Wierzymy, że takie traktowanie i nastawienie innych potęguje samotność i hamuje proces zdrowienia, czyli prowadzenia "dobrego życia". Chcemy pomóc zmienić nastawienie innych do zaburzeń psychicznych zarówno w skali rodzin, jak i większej w dzielnicach - np. współpracując ze szkołami, strażą miejską etc.

Wiele osób może wątpić w ten projekt, ale osoby pracujące jako Doradca ds. Zdrowienia i Wsparcia to jest nic innego jak case managers, którzy od wielu lat oferują już swoją pomoc zagranicą w krajach takich jak Dania, Holandia, czy Stany Zjednoczone. Ten projekt ma zapoczątkować ten rodzaj pomocy i wsparcia w Warszawie, a gdy 3-letni pilotaż zakończy się sukcesem, również w całej Polsce.

Milo, ze ktos interesuje sie naszym zyciem, a nie samym leczeniem. Choroba to jedno, ale tez czesto sa powazne problemy w roznych aspektach zyciowych, spolecznych. Czesto to one sa winne temu, ze ciezko wyjsc z choroby. W takim wypadku samo lykanie tabletek moze nie pomoc na tyle, zeby sie podniesc i ogarnac swoje zycie. Czynniki zewnetrzne odgrywaja tutaj duza role. Bo co zrobic z psychoza i do tego pokonac tak wielkie przeszkody, gdzie nawet zdrowy czlowiek lapie sie za glowe w sytuacji bez wyjscia. Aktywizacja, wsparcie DOBREGO psychologa, warsztaty czy jakas dobra rada co mozna by bylo zrobic w danej sytuacji jest potrzebna.

Doradcy ds. Zdrowienia i Wsparcia są to psycholodzy z wieloletnim doświadczeniem. Makoto właśnie na takim wsparciu w tym projekcie nam zależy.

Cieszę się, że temat ten wywołał dyskusję. Zapraszam do zadawania pytań.

[hvp2]

Ten projekt właśnie różni się od Zespołu Leczenia Środowiskowego, czy spotkań z psychiatrą, tym że nie zamykamy się jedynie na kwestie leczenia farmakologicznego. W Polsce brakuje podmiotu, który by oferował ludziom odpowiednią siatkę wsparcia. Często ludzie nie wiedzą o dostępnych ofertach pomocy i najczęściej nie uzyskują indywidualnej oferty dopasowanej do ich możliwości i oczekiwań.

Ten projekt ma to zmienić. Wspólnie z uczestnikiem omawiamy i wyznaczamy cele w zależności od aktualnej sytuacji w jakiej ktoś się znajduje, omawiając to co jest ważne dla uczestnika i wspólnie dopasowujemy cele do możliwości i oczekiwań. Oznacza to, że nie dla wszystkich celem będzie podjęcie pracy, tylko może to być coś zupełnie innego. Nie chcemy się zamykać jedynie na kwestię pracy - skupiamy się na wsparciu całościowym począwszy od sytuacji mieszkaniowej, finansowej, społecznej, jak i na rozwijaniu zainteresowań. W naszym projekcie będą dostępne mieszkania chronione, grupy wsparcia dla rodzin, usługi np. prawnika, dietetyka, doradcy zawodowego, trenera pracy, lub innego specjalisty. Będziemy oferować warsztaty zdrowienia, grupy samopomocowe. W weekendy będzie otwarty Klub Pacjenta po to, aby uczestnicy projektu mogli wspólnie korzystać z oferty kulturalnej, która często jest nieosiągalna ze względu na niewystarczające finanse, lub lęk przed wyjściem.

Tym samym, moją rolą jako Doradcy ds. Zdrowienia i Wsparcia jest koordynowanie ciągłości wsparcia dla osób, które często po wyjściu ze szpitala zostają same ze swoimi problemami. Chcemy walczyć ze stygmatyzacją osób z zaburzeniami psychicznymi, włączać ich do sieci społecznych i aktywizować. Nie chcemy, aby osoby z zaburzeniami psychicznymi były wyłącznie biernymi odbiorcami zabiegów medycznych, "wiecznymi pacjentami" - mamy nadzieję, że nasze wsparcie i aktywizacja zmniejszy znacząco liczbę hospitalizacji.

Ważną rolę będą pełnić Asystenci Zdrowienia, którzy są również członkami zespołów terapeutycznych pracujących z uczestnikami projektu. Jest to wyjątkowo przydatna rola, ponieważ mogą oni pracować odwołując się do własnych doświadczeń, mają duże możliwości w zakresie motywowania do podejmowania leczenia oraz udzielania wsparcia emocjonalnego. Asystenci Zdrowienia mając doświadczenie własnego zaburzenia psychicznego będa mogli dzielić się nim z uczestnikami projektu.

Wiele osób może wątpić w ten projekt, ale osoby pracujące jako Doradca ds. Zdrowienia i Wsparcia to jest nic innego jak case managers, którzy od wielu lat oferują już swoją pomoc zagranicą w krajach takich jak Dania, Holandia, czy Stany Zjednoczone. Ten projekt ma zapoczątkować ten rodzaj pomocy i wsparcia w Warszawie, a gdy 3-letni pilotaż zakończy się sukcesem, również w całej Polsce.

Mojego wątpienia jest tu powiedzmy... kilkanaście procent... gdyż historia psychiatrii... widziana oczami pacjenta pełna jest przykładów, iż za wzniosłymi i humanitarnymi treściami głoszonymi na rozmaitych sympozjach oraz w literaturze szło w praktyce skrajne byle co, tak jakby personelowi psychiatrycznemu jakoś specjalnie zależało na różnicowaniu oferty pomocowej wobec osób z polecenia i z prywatnych gabinetów, a przybłędom z ulicy.

Oczywiście z tego że takie zjawisko ma miejsce "tu i ówdzie" nie można wyciągnąć w żadnym wypadku wniosku że takie postępowanie jest powszechne, albo że nie ma od niego jakichś chwalebnych wyjątków.

No więc... w miarę wierząc w zapewnienia... i rozumiejąc to co się czyta na ekranie... nasuwa się taka uwaga (podszyta żalem i zazdrością): Warszawa jest daleko, a nim ten program się rozpowszechni to mnie już zapewne na tym świecie nie będzie.

Zazdroszczę Warszawiakom!!!

[Niemamnie]

Warunki w czasie hospitalizacji są fatalne, w szpitalach nie ma nawet papieru toaletowego. Projekt owszem jest przyszłościowy, ale powinien być całościowy, od hospitalizacji po zdrowienie. Brakuje koordynacji na wszystkich szczeblach procesu, mam nadzieję że źle wróżę, ale wróżę że pomysłodawców czeka zderzenia z twardą biurokracją (betonem) i seria rozczarowań.

[piotrs]

dzieki ze nam pomagasz
jestes PSYCHIATRA PSYCHOLOGIEM
my jestesmy w calej polski
nie potrzebujemy rozmow
PIEPRZENIA PROJEKTOW
tylko nowych lekow
te sa przestarzle z przed ponad 10 lat
niby najnowcze refundowane

[Makoto]

dzieki ze nam pomagasz
jestes PSYCHIATRA PSYCHOLOGIEM
my jestesmy w calej polski
nie potrzebujemy rozmow
PIEPRZENIA PROJEKTOW
tylko nowych lekow
te sa przestarzle z przed ponad 10 lat
niby najnowcze refundowane

Spokojnie, wez gleboki oddech o.o

[hvp2]

Kto wierzy że go z tej całej choroby wyciągnie jakiś cudowny lek, od tak na zasadzie łykania tabletki, bez żadnego osobistego wysiłku, bez żadnych przemyśleń nad swoim dotychczasowym życiem, to po pierwsze jest bardzo naiwny, a po drugie praktycznie już po nim!!!

Zażywanie tabletek nie jest w stanie np. zbudować człowiekowi satysfakcjonujących relacji z ludźmi!! Do tego potrzebna jest i dobra psychoterapia, i socjoterapia oraz wieloletni wysiłek własny.

Natomiast lek ewidentnie źle dobrany uniemożliwia podjęcie takiego wysiłku oraz uniemożliwia głębsze refleksje nad samym sobą...