Zapraszam

[Piotrek007]

.

[Piotrek007]

.

[Piotrek007]

.

[Piotrek007]

.

[dzwonkowy]

Na pocieszenie napiszę Ci, że i ja mam doły.
Wiem, że nie cieszy Cię cudze nieszczęście, mnie też nie cieszy - ale zawsze raźniej, jak się wie, że inni też nie są ze skały.

[AMerei]

to dobrze, że szukasz kontaktu, choćby wirtualnego.
nie jesteś sam w tej walce, jest tu wielu nam podobnych, staramy się jakoś żyć, zarówno z chorobą jako taką, jak i ze społecznym napiętnowaniem i odrzuceniem dotykającym ludzi po kryzysach psychicznych. wielu z nas żyje w ukryciu i w życiu byś nie poznał, że jesteśmy chorzy. da się całkiem normalnie funkcjonować, a nawet podejmować różnorakie wyzwania... to tak na pocieszenie

[Piotrek007]

.

[Piotrek007]

.

[Gehenna]

Ja tam się cieszę Twoim widokiem.
W tym roku też zalałam pigwę spirytusem. Lubię.

[cyborg 1]

Cześć Piotrze..
Głowa do góry ..nie ma takiego szczytu ,którego człowiek by nie zdobył.
Najlepszym lekarstwem na naszą chorobę jest drugi człowiek, jednakże warto poszukać w tłumie ,bo nie każdy jest w stanie uśmierzyć nasze bóle i problemy z jakimi przyszło się nam mierzyć.
Dobieraj towarzystwo bardzo skrupulatnie , bo w zależności od dnia jak wiesz nie każdy charakter nadaje się na wsparcie, a schizofrenika w tych najgłębszych sferach odczuwania prawdziwie zrozumie tylko człowiek , który przez to samo przechodził.
Ja na początku choroby otaczałem się tylko ludźmi pozytywnie nastawionymi do życia, a właściwie miałem to szczęście , że takowi się w moim otoczeniu znaleźli.
Stopniowo zacząłem hartować się ludźmi mniej przychylnymi w miarę odchodzenia z mojej"komnaty" izolacji i wyobcowania, którą tak mocno się uzależniłem.
Powiem Ci przyjacielu ,że w najwyższym stadium choroby w ogóle nie spałem, rzeczywistość obok mnie nie istniała w ogóle , była rozmyta i coraz bardziej mniej zrozumiała dla mich zmysłów jakiegokolwiek odczuwania.
Nigdy jednak nie przestałem pracować..Gdzieś głęboko zakorzeniona świadomość posiadania rodziny i odpowiedzialności za nią utrzymywała mnie na "powierzchni"
Podstawowym moim problemem było to iż w sytuacjach stresowych zamykałem się w starej skorupie, która stopniowo i skutecznie wyniszczała mnie od środka.
Pewnego pięknego dnia ,kiedy dotarło do mnie ,że moja"komnata" zniszczy mnie całkowicie, postanowiłem ,że więcej nie będę do niej zaglądał.
Od tamtej pory rozpoczął się właściwy proces wychodzenia z choroby.

to tak w skrócie ..Jak będziesz chciał pogadać to w miare moich możliwości czasowych postaram się dać Ci wsparcie..
Pozdro..

[Piotrek007]

.

[cyborg 1]

Spoko.. Rozumiem.
Fajnie , że umiesz sobie radzić w temacie..
Powodzonka..
Jak byś chciał pogadać, to służę w każdym temacie..