Czytam właśnie

[AleksandraK]

"W poszukiwaniu straconego czasu" Prousta

[Walet Pikowy]

Żeby poznać jego historię musisz zacząć od "Człowieka nietoperza", choć to najsłabsza książka Nesbo. Dopiero uczył się pisać.

Pozdrawiam.m.

Ale nagrodzona to czy taka slaba kwestia gustu?Kolega mi ten tytul z pracy polecal bym od niej zaczal Nesbo.

[moi]

"Policja", którą chcesz przeczytać, to ostatni tom przygód norweskiego komisarza. Więc trochę bez sensu zaczynać od końca.
Nie wiem, czy "Człowiek nietoperz" miała jakieś nagrody - nie sprawdzałam tego. Ale to pierwsza część cyklu, więc najlepiej byłoby zacząć od niej.
W stosunku do innych części jest najsłabsza - sam to zobaczysz w trakcie czytania kolejnych tomów.

Pozdrawiam.m.

[Walet Pikowy]

"Policja", którą chcesz przeczytać, to ostatni tom przygód norweskiego komisarza. Więc trochę bez sensu zaczynać od końca.
Nie wiem, czy "Człowiek nietoperz" miała jakieś nagrody - nie sprawdzałam tego. Ale to pierwsza część cyklu, więc najlepiej byłoby zacząć od niej.
W stosunku do innych części jest najsłabsza - sam to zobaczysz w trakcie czytania kolejnych tomów.

Pozdrawiam.m.

1997 Nagroda Rivertona tak pisze na okladce tej ksiazki,ktora mam Jo Nesbo Wiecej krwi

[Walet Pikowy]

Chyba nie ma znaczenia w jakosci czy cos jest pierwsze czy ostatnie po prostu cos dobrego jest bestsellerem czy dostaje nogrody poczatki tez moga miec wysoka klase .

[moi]

Ale tę nagrodę dostała książka "Człowiek nietoperz", czy "Więcej krwi"? Czy jeszcze jakaś inna? Bo nie bardzo rozumiem treści Twojego postu?

EDIT: już sobie odszukałam te informacje w internecie. Nawet jeśli dostał za tę książkę nagrodę, to moim zdaniem jest ona najsłabsza z całego cyklu. Ciekawi mnie, czy będziesz miał podobne odczucia?

Pozdrawiam.m.

[515]

Anna K.Kłys "Tajemnica Pana Cukra" - "Reportaż, który poprzez historię życia jednego człowieka, pana Cukra, próbuje pokazać początki antysemityzmu w Polsce. Autorka dotarła do pana Cukra, który obecnie mieszka w Izraelu i opowiedział jej o swoim dzieciństwie w przedwojennej miejscowości na wschodzie Polski. W tym małym miasteczku mieszkało 70% ludności pochodzenia żydowskiego. Tuż przed wojną konflikty między mieszkańcami doprowadziły do pogromu ludności pochodzenia żydowskiego. Pan Cukier uciekł wraz z matką i rodzeństwem, a ich wojenne losy zagnały ich aż do Kazachstanu. W końcu wyjechał do Izraela.Tematem książki jest tajemnica: wybaczenia, zemsty, zapomnienia, zdrady… Wspomnienia pana Cukra uzupełniają przytoczone przez autorkę historie pogromów, które wydarzyły się w innych miasteczkach w Polsce. Rozmawiając z człowiekiem, który żył w tamtych czasach i w tamtych miejscach, próbuje zrozumieć, jak to się stało, że z iskry powstaje pożar trawiący wszystko i wszystkich. "

Od siebie mogę napisać, że to naprawdę niesamowita książka. Mimo całego emocjonalnego ciężaru naprawdę trudno się oderwać od lektury, chyba wręcz nie wypada. Nie wiem, może dlatego, nie ma żadnego podziału na rozdziały, uczestniczymy razem z autorką w pewnej opowieści, daje nam się chwilę na złapanie oddechu, ale jesteśmy cały czas w tym wszystkim, o czym piszę z całym towarzyszącym tematyce ciężarem. Pewnie każdy odbierze to po swojemu, ale jak nie zacisnąć pięści, gdy się czyta o Żydach skazywanych przez polskie sądy za obrazę Adolfa Hitlera? A na hasło "Swój do swego" człowiek chciałby po prostu ... zwyczajnie czasem brakuje słów, czytasz i raz się wkurzasz, a raz jest Ci wstyd za tych ludzi, kraj, czy własną historyczną ignorancję, słowem masa refleksji zostaje w głowie...

[Walet Pikowy]

Ale tę nagrodę dostała książka "Człowiek nietoperz", czy "Więcej krwi"? Czy jeszcze jakaś inna? Bo nie bardzo rozumiem treści Twojego postu?

EDIT: już sobie odszukałam te informacje w internecie. Nawet jeśli dostał za tę książkę nagrodę, to moim zdaniem jest ona najsłabsza z całego cyklu. Ciekawi mnie, czy będziesz miał podobne odczucia?

Pozdrawiam.m.

Moi postawilas przede mna duza poprzeczke,bo musialbym sie mocno wkrecic w Nesbo ,by to wszystko przeczytac Nie mowie,ze nie przyjmuje wyzwania jak moje zycie troche sie poluzuje.Ostatnio mnie cos nalecialo na kryminal i zaczalem "Wiecej krwi" nawet sie przyjemnie czyta.Z poczatku ujal mnie styl Nesbo i sposob narracji czyta sie to z fascynacja.Nie jestem obeznany w kryminalach ale to nawet mi wchodzi.

[moi]

Mnie Nesbo wciągnął. Poza cyklem przygód z Harrym Hole przeczytałam jeszcze "Syna". Ale już mniej mi się podobała ta książka - dość przewidywalna.


Pozdrawiam.m.

[moi]

"Sońka" Ignacego Karpowicza. Gorzka i poetycka zarazem opowieść o niemożliwej miłości prostej dziewczyny z Kresów i niemieckiego oficera.
Warto przeczytać.

Pozdrawiam.m.

[Walet Pikowy]

Mnie Nesbo wciągnął. Poza cyklem przygód z Harrym Hole przeczytałam jeszcze "Syna". Ale już mniej mi się podobała ta książka - dość przewidywalna.


Pozdrawiam.m.

Mnie tez zaczyna wciagac Nesbo.Zabawne bo zaczynam od drugiego tomu krwi,bo krew na śniegu to pierwszy tom ale ktos wypozyczyl.

[moi]

Teraz czytam Marcina Kołodziejczyka "Dysforię". Zbiór reportaży o polskiej klasie średniej.

Pozdrawiam.m.

[Walet Pikowy]

Moi ile jest części tego cyklu z Harrym Hole? przeczytalas wszystkie?

[Walet Pikowy]

A juz wiem 10 części.

[moi]

Cykl liczy obecnie 10 części, z czego nie przeczytałam dwóch ostatnich.
Myślę, że na tym się nie skończy i Nesbo będzie pisał jeszcze o Harrym Hole, bo temat jest nośny

Pozdrawiam.m.

[Walet Pikowy]

Mnie ujelo jego pisanie moi.Rzadko chlone tak książkę z taka ciekawością ,a juz jestem w połowie.Gdyby nie nawal obowiązków juz bym ja skończył i zaczął kolejna.

[Walet Pikowy]

Przeczytalem "Wiecej krwi" Nesbo.Widze w jego pisaniu wrazliwosc,madrosci zyciowe,ktore nie sa mi obce.Podoba mi sie jego styl.Moi wypozyczylem "Czlowieka nietoperza",zamowilem w bibliotece "Krew na sniegu".Zaczynam sie fascynowac tym Norwegiem

[moi]

Super Wielu przyjemnych chwil na jego książkami Ci życzę

Pozdrawiam.m.

[the end]

Forum czytam. Jestem czarną owcą tutaj. Nie trzeba udoadniąć.

[is]

"Warto mimo wszystko" Anna Dymna, Wojciech Szczawiński
Książka prezentuje obraz mądrej i silnej kobiety, której życie, pomimo wielu dramatycznych wydarzeń, pełne jest optymizmu i radości z małych rzeczy. To książka w małym stopniu o aktorstwie, a w znacznej mierze o życiu. Według Dymnej warto żyć - mimo wszystko.