Czy my schizofrenicy boimy się śmierci?

[Gabber24]

Tak właśnie pisząc prace dziś w nocy zaczełem się nad tym głęboko zastanawiać czy my chorzy boimy się śmierci???? Bo u mnie jest wręcz przeciwnie ja się jej nie boje czuje jakby ona była czymś co moze mnie wybawić czymś nie tylko naturalnym czyli koleją życia tylko czymś specyficznym . Nie myśłe o samobujstwie ale o naturalnej śmierci która przyjdzie i wybawi mnie z cierpienia
a Wy? jak jest z wami?
pozdrawiam

[Darius]

Cześć
Chyba każdy odczuwa ten strach, z tym, że można do tego podchodzic jak do części życia, która nas i tak spotka.

[danse macabre]

boje sie smierci...ale jesli miałabym wybrac jak umrzec to napewno cicho i szybko i bezbolesnie...nie chce przez pare lat jakiejs smiertelnej choroby czekac na smierc...dawac cierpienie innym...nie chce wiedziec ile mi zostało..jaki mam procent szans...nie chce.....

[1albert1]

Nie boje sie ! Śmierć może mi naskoczyć !

[Chors]

Ja też się śmierci nie boję ale to trochę ezoteryka i paranormal, nie będę o tym pisał, nie chcę was tym zanudzać

[marcelinka]

ja swojej śmierci się wogóle nie boję, jedynie sposobu w jaki to nastąpi, najbardziej boję się śmierci przez uduszenie. i niczego więcej. mialam kilka prób samobójczych, ale po ostatniej nieudanej próbie doszłam do wniosku, że nie będę robić nic na siłę tylko czekać na okazję. A w związku ze śmiercią to boję się gdy moja babcia, mama będą umierały, że nie będę w stanie im pomóc i wtedy do końca życia nigdy sobie tego nie wybaczę.

[magda123]

nie boję się śmierci , tylko boję się zostawić syna samego , bo wydaje mi sie że sam sobie nie poradzi , a nie ma nikogo oprócz mnie

[misiek25]

A ja tam boje się totalnie!
Kiedyś leżałem w czubkowie i miałem takie haluny i lęki i wszystko mnie kórwa dopadło to bałem sie tak ,że myślałem ,że sie wykończe tym samym strachem.
Aż strach się bać!!
Wcześniej też myślałem ,że sie nie boje, ale ja sie boje nawet pobrania krwi , a co dopiero ............
Pozdrawiam

[cyborginia]

w pierwszej chwili pomyslalam ze sie nie boje, ale powiem wam że pękam jak ja pierd ...

co to będzie?
gdzie będę?

boje sie tego czy zasłużyłam na Niebo, bo przestalam sie modlic.
jak dobrze sie czuje to sie nie modle a jak trwoga to do Boga.
i dziwnym trafem on znow daje mi po głowie, jakby przypominał o swoim istnieniu.

juz nie wiem czy to zbieg okoliczności czy ON mnie w ten sposób wzywa.

głowa mnie boli. bardzo boli.

ten temat uzmysłowil mi, że ja wcale nie zyje dla siebie. tylko dla kogos. nie potrafiłabym opuścic matki. (czy to znaczy ze mam uczucia?)

[Melisa]

Przez całe dorosłe życie miałam obsesyjne myśli samobójcze i myślałam o śmierci jak o wybawieniu z cierpienia. Tylko tyle - wybawienie z cierpienia. Teraz kiedy już mam ustawione antydepresanty, przebiega mi dreszcz po plecach na myśl o śmierci. Od czasu do czasu kontempluję sobie, że ten moment kiedyś przyjdzie bez wątpienia i co dalej? - Jedna wielka niewiadoma. Myślę, że to co wtedy czuję to mieszanka strachu i ekscytacji. W sumie to jestem osobą wierzącą, ale myślę, że nasze ziemskie wyobrażenia o tej "drugiej stronie" są kompletnie fałszywe i napewno nieźle się możemy zdziwić kiedy sie tam wreszcie znajdziemy.

[Karakan]

Nie boje się , naturalny proces , zresztą śmierć to ja przezywam średnio co 2 dni

[Gabber24]

[quote="Wiktoria.

Jaką piszesz prace?[/quote]

Pisze prace licencjacką o tematyce włąsnej czyli:Schizofrenia.Skuteczność wybranych metod terapeutycznych.

ale nie mogę się zbytnio skoncentrować:(

[Gabber24]

Czy cos w formie autobiografii osoby chorej?
Na pewno będzie ciekawa. Jak sie obronisz , pokażesz?

jasne
że pokaże podeśli ci kopię mojej pracy na meila
dziwna sprawa jak się pisze prace o swoim schorzeniu
ale daje rade zadużo włożyłem w tą prace i szkołę wysiłku żeby teraz zrezygnować z tego
pozdrawiam

[madzia.7]

Jak byłam w psychozie.. to strasznie się bałam.. Mysłałam, ze umieram i że mi zaraz serce pęknie... a potem jak byłam w szpitalu na samym początku myślałam że jestem juz martwa- że jestem w czyścu i ze juz nigdy nie zobacze bliskich. To było straszne...Chyba dlatego, że zdałam sobie wtedy sprawe ze swoje straszliwej grzesznej natury i zobaczyłam wszystkie swoje grzechy i jak bardzo raniłam Boga. Dla mnie szpital był oczyszczeniem...

Teraz nie boję się juz śmierci, dlatego że wydarzyło się coś w moim życiu( może kiedyś napiszę tu swoje Świadectwo- jak już będę gotowa).
Wiem tylko, że Smierć to przejście w końcu do domu, tam będzie w końcu spokój, W końcu po śmierci mamy szanse dostać się do raju...
Dlatego najważniejsze teraz jest tylko to aby czuwać, być przygotowanym i wyglądać przyjścia Pana, który Nas powoła do życia wiecznego razem z Nim w raju...

[farinelli]

moze nie smierci a umierania

[secondshe]

Nie choruję...ale się boję.
Kiedyś wieczorem natrętnie myśląc o śmierci, doprowadziłam się do płaczu ciągle pytając się samej siebie co to będzie gdy umrę, co się będzie ze mną działo, gdzie będę, jak to możliwe, że skończy się to życie.
Nie boję się cierpienia, umierania.
Po prostu człowiek słabej wiary jestem.

[Chors]

Mors meta malorum(śmierć końcem cierpień (przysłowie rzymskie)).

[cyborginia]

przecież nie wszystek umrzemy ja tam juz od jakiegos czasu ,mam smierc w dupie, mysle ze jest z gory ustalona nasza kolej ....

[secondshe]

Jakaś cząstka nas zawsze będzie nieśmiertelna:)

[demeter]

przecież nie wszystek umrzemy ja tam juz od jakiegos czasu ,mam smierc w dupie, mysle ze jest z gory ustalona nasza kolej ....

Ja też, ale zgadzam się i z Wiktorią - życie jest "chorobą śmiertelną przenoszoną drogą płciową" - niestety. Każdy rodzi się z wyrokiem, jeżeli ludzie tak bardzo baliby się śmierci - nie płodziliby dzieci pragnąc im tego strachu oszczędzić. A jednak natura zawsze zwycięża i chwała jej za to!