jak radzicie sobie z funkcjonowaniem??

[krys840]

Może powód do pogrążania się w melancholii tkwi w rytmie społecznym bez względu na to, jakim doświadczalnie sprawdzonym językiem by to opisać. Mi zdarza się ostatnio jakoś tylko myśleć, jak godnie przeżyć najbliższe godziny, jak przeżyć godnie swoje życie, pomimo tego, że przejawiają się przeze mnie różne plany, a czasem tylko tlą niestety. Zupełnie brakuje mi optymizmu ostatnio, werwy, entuzjazmu, a wiara w system, postęp i powszechne fundamentalne idee zupełnie gaśnie. Zatem szukam rzeczy pewnych, a moje panowanie nad sytuacją życia w standardowych warunkach oddala się. Także z pozoru choroba to może tylko przezorność?

[Antonio Kontrabas]

Kiwam glowa po przeczytaniu ostatnich postow , ale dodam iz prawda jest, ze po przedluzajacym sie glodzie tym lepiej smakuje strawa! Lecz wazne jest, by glod nie trwal w nieskoczonosc, bo nie bedzie komu strawy spozyc! Rzeczy dobre, sa dobre gdy zna sie umiar.
PS po zimie przychodzi lato, po deszczu z za chmur zaswieci slonce! Rownowaga rzadzi swiatem, musi byc po prostu zachowana za wszelka cene! Gdyby nie bylo piekla nie istnial by rowniez Raj! Nie wybaczalnym bledem byloby przy tym zapominanie o istnieniu czysca!

[Venominus]

Cierpie na straszna anhedonie. Czuje zupełny brak uczuc, zupelna pustke i wypalenie. Nic mi sie nie chce leze caly czas i o niczym nie mysle. Wcześniej miałam straszne glosy. Wprost kierowały moim życiem. Zajmowały mi czas straszyły i rozmawiały ze mna. Często się z nich śmiałam. Było to dość straszne bo niemożność kontroli nad swoim życiem, ale barwne. Teraz nie odczuwam nic. Cały czas czuje się zmęczona. Jestem jak klocek bez uczuć. Biorę clopixol i fluanxol. Mam po nich wielki apetyt. Wogóle wszystko jest nie tak. Czuje się strasznie.

To naturalne po przebytej psychozie, musisz wiedzieć, że depresja poschizofreniczna nie trwa wiecznie, jeżeli lekarz jest dobry i zna już Ciebie i Twoją przypadłość dobrze, myślę, że nie będzie tak źle . Życzę kolorowych dni w niedalekiej przyszłości!

[Agata M]

.

[fheng]

Teraz na lekach jakoś lepiej:)
W sumie zdecydowanie lepiej!!! można się tak bardzo nie bać.....

[fheng]

moją depresję postpsychotyczną chyba wyleczył powoli czas,

Czas to świetne lekarstwo na depresję. Pewno nie zawsze się sprawdza ale watro go spróbować zanim się sięgnie po inne leki

Tak- u mnie czas pogłębił do mega rozmiarów nieleczoną depresje endogenną
"Samo" nie przeszło;)

[Commodore 64]

Ja chcę jedynie funkcjonować po swojemu! Żaden ZUS czy WKU od MOn już mi nie powie co mam robić w życiu! A jak coś powiedzą to zrobię to na odwrót albo nie zrobię wcale! Na złość i dla przekory! Jak muł czy osioł się zaprę i zbuntuje jak młody ogier zaprzęgany do pracy w gospodarstwie! Za darmochę i żłob z sianem oraz wodą i lizawkę kwadratową z soli . . .

[Emocja]

coraz gorzej sobie radze,poza deprecha dokuczaja mi leki,czasem sa tak silne,ze idzie zeswirowac

[halftoilet]

Ja żyje bo nic innego poza tym nie ma, poprostu robi się ciemno i ginie nasza świadomość. Biore regularnie leki które mi pomagają ale tok myśli moge sam modyfikować. Żyję w ubustwie pracując jako niewolnik na minimalnej krajowej zarabiając mojemu zakładowi pracy chronionej krocie i to nawet ich nie zadawala. Potwornie boje się prawdziwiej biedy której jeszcze nie zaznałem a żyłem już za granicą dostatnie i muszę powiedzieć tu że prawdziwe szczęście jest tylko dla zamożnych. Stan mojej choroby w tym momencie opiera się głównie na braku silnego stresu i dobremu oparciu społecznemu zbudowanemu na umiarkowanych umiejętnościach socjalnych.

[Ralf]

Odkad biore prozac zapomnialem co to jest depresja

[fheng]

Odkad biore prozac zapomnialem co to jest depresja

Zazdroszczę- od fluoksetyny nic mi lepiej nie było

[anetak]

ja choruje 11lat i dla mnie przelomowym momentem było powiedzenie mi przez lekarza ze wytrwałość ratuje życie, czyli że to co robisz wytrwale, ciągle od nowa, nie tylko ratuje zycie ale i odnosi skutek, jedno jest pewne nie jest to łatwe, mi udało się wtedy wstać z łózka, powodzenia

[Kid17]

U mnie zdiagnozowano schizofrenie w 2005 i od tamtej pory jestem na lekach. Najpierw bralam rispolept ale po probie s zmieniono mi leki na zalaste i aurex. Ostatnio pojawily sie nasilone objawy i dodano mi hydroxyzyne na uspokojenie. Mam lepsze i gorsze dni, i wiem ze w te gorsze musze walczyc z podwojna sila! Ja pomagam sama sobie-staram sobie przypominac ze moje "mysli i odczucia" nie zawsze sa realne... Walcze sama z soba, i czasem uginam sie pod ciezarem swoich demonow, ale potem wstaje i ide naprzod...

[Melisa]

Mogę napisać że ostatnio nawet nieźle mi idzie, pomimo tego że odstawiam teraz antydepresant. Na początku było kosmiczne zmęczenie, ale teraz nabieram sił i daję radę w pracy choć ostatnio jest straszny nawał.
Najgorzej jest z nieujarzmionymi emocjami - jeśli spotyka mnie stresująca sytuacja, rozmyślam o tym przed zaśnięciem w kółko przez pół nocy. W dzień przychodząc po stresujących rozmowach w pracy do domu czuję się strasznie sponiewierana i trudno znaleźć ukojenie.
Obserwuję swoich zdrowych współpracowników i w większości przypadków po nich spływają takie sytuacje jak po kaczce.
Zaczynam czytać książkę pt. "Jak ujarzmić emocje? - techniki kognitywno-behawioralne"podręcznik dla terapeutów, trenerów oraz pacjentów. Autorzy: dr Martha Davis, dr Matthew McKay, Patrick Fanning. Kiedyś już ją czytałam, ale zdążyłam już zapomnieć co w niej było.

[Alexa22]

U mnie z funkcjonowaniem jest raz lepiej, raz gorzej. Jestem na 7,5 mg abilify i na szczęście nie ma objawów choroby, ale czuję się zobojętniała i nic mi się nie chce. Leki biorę od czerwca 2010 roku (drugi epizod), a na abilify jestem jakoś od ponad roku. Na początku byłam na 15 mg abilify, ale od połowy kwietnia jestem na połowie dawki, i nic się nie zmieniło. Nadal życie jest nijakie, nie mam żadnych planów ani tez ambicji...ogólnie jest kiepsko. Jednak staram się nie poddawać i żyć normalnie, tak jak przed chorobą, co różnie mi wychodzi.

[hvp2]

dla mnie przelomowym momentem było powiedzenie mi przez lekarza ze wytrwałość ratuje życie, czyli że to co robisz wytrwale, ciągle od nowa, nie tylko ratuje zycie ale i odnosi skutek, jedno jest pewne nie jest to łatwe

Musiałem to wywlec!
...żeby uwypuklić i zainspirować!!!

[mikka]

U mnie z funkcjonowaniem jest różnie. Ogólnie czuję się jak przed choroba tylko jakby trochę energii mniej. Najbardziej doskwiera mi brak przyjaciół, ale pracuje nad tym.

[Agata M]

.

[moi]

ja w ogole nie funkcjonuje zycie toczy sie obok mnie !!!!!!!!!!!! czy to nie straszne !

Pola, przeczytaj sobie jeszcze raz te słowa:

dla mnie przelomowym momentem było powiedzenie mi przez lekarza ze wytrwałość ratuje życie, czyli że to co robisz wytrwale, ciągle od nowa, nie tylko ratuje zycie ale i odnosi skutek, jedno jest pewne nie jest to łatwe

Musiałem to wywlec!
...żeby uwypuklić i zainspirować!!!

Pozdrawiam.m.

[pawel(29l.)]

Myślę, że już motyw samego funkcjonowania, jest jedną ze wskazówek(kluczy). Niefunkcjonowanie lub złe funkcjonowanie może łatwo wejść w nawyk. Uważam, że każdy indywidualnie musi wyrobić sobie swoje funkcjonowanie i regularnie uelastyczniać i odświeżać(uaktualniać) je w najdrobniejszych nawet szczegółach. Ogólnikowych przykładów funkcjonowania(niefunkcjonowania) można podać wiele, same przychodzą na myśl; trudną sztuką(zwłaszcza w depresji) jest je wybrać i właściwie zastosować.
Osobiście problemów nawet ze względnie poprawnym funkcjonowaniem mam sporo. Ważna jest też dyscyplina; czasem warto ją sobie nieco narzucić, nawet lekko-na siłę.